“ให้หยินไปได้วันไหนหรือคะ พรุ่งนี้เลยได้ไหมคะ”
“อือ อยากไปวันไหนก็ไปได้เลย วันนี้ ตอนนี้เลยก็ยังได้”
เสียงเจ้าของไร่บอกกลับมาอย่างใจป้ำ ทำเอาเธอนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ บอกขอบคุณเขาอีกครั้งแล้วออกจากห้องไป
ในที่สุด เธอก็จะได้เข้าเรียนรู้งานที่สวนเกษตรอินทรีย์เสียที
พ่นลมออกปากยาว ๆ ด้วยความดีใจ
กลับออกมาที่ด้านนอกแล้ว พี่ ๆ ไม่มีใครกล้าใช้งานอะไรเธออีกเลย แม้ว่าเธอจะเสนอตัวช่วยก็ตามที วันนั้นทั้งวันเธอช่วยงานในสำนักงานจนเสร็จสิ้นอย่างเต็มกำลังแล้ว ก็ช่วยเก็บของ ก่อนจะพาตัวเองเดินออกจากสำนักงานตรงกลับบ้าน ไปช่วยงานในนั้นต่อ
เช้าวันถัดมา หญิงสาวตื่นแต่เช้าออกมารอเตรียมอาหาร จนเลยเวลาไปกว่าทุกวัน ก็ไม่เห็นคุณน้อมจะออกมาที่ครัวเสียที จึงลงมือทำเองจนเรียบร้อย ก็ค่อยยกไปตั้งที่โต๊ะ รอไม่นาน ร่างสูงใหญ่ของเจ้าของไร่เทียมพสุธาเดินลงมาที่ห้องรับประทานอาหาร เขามองที่เธอนิ่ง แล้วเรียก
“มานั่งกิน
