EP.24
อีกด้านหนึ่งในห้องของฉัตรนภา เด็กสาววัยรุ่นนอนนิ่งสนิท ดวงจิตหลุดลงสู่ห้วงแห่งความฝัน ภายใต้สายหมอกที่หนาทึบ ร่างของเด็กสาววัยรุ่นยืนเคว้งคว้างมองหาสิ่งที่ยึดเหนี่ยวในการจดจำ
“ที่นี่ ที่ไหนเนี้ย” เด็กสาวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย สอดส่ายสายตามองหาทางออก
เดินมาได้ไม่นานเธอก็รู้สึกเหนื่อยอ่อน เหงื่อกาฬแตกทะลัก แต่ก็ยังไร้วี่แววของทางออก รอบๆ ตัวยังคงขมุกขมัวไปด้วยหมอกสีขาวมอๆ เต็มไปหมด
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยด้วย” ฉัตรนภาป้องปากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไร้วี่แววของเสียงตอบรับ จะมีแต่เสียงกู่ก้องสะท้อนของเธอที่ดังกลับมาเท่านั้น
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” หยาดน้ำตาไหลซึม ความอ้างว้างว้าเหว่เกาะกุมขึ้นภายในจิตใจ เงียบ ไร้ผู้คน
ที่นี่มันที่ไหนกันแน่
ซู่
สายลมพัดละเลียดเฉียดฉิวผิวกายของเด็กสาวให้ต้องขนลุกซู่ ลมอะไรถึงได้เยือกเย็นปานนั้น
“เห่อ เห่อ เห่อ” หลังสายลมที่พัดผ่านไป
