EP.38
“ไยเอื้อยจักต้องเอาคืนตวย เอื้อยเอามันหื้อน้องแล้ว”
น้ำเสียงของเอื้องแก้วดังเด่นชัด มณีจันทร์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จ้องมองกำไลสีเงินลวดลายสวยงามอย่างชื่นชม สิ่งไหนหนอจะงามเท่ากำไลอันนี้ สิ่งไหนเล่าจักมีค่าเท่าสิ่งของที่พี่นางมอบให้
“กำไลวงนี้เอื้อยหื้อเจ้า มณีจันทร์” เสียงกระซิบดังขึ้นที่หู นิรัชฌาขนลุกซู่ หลุดพ้นจากภวังค์ ดวงจิตที่ติดตามลำนำเพลงลงไปสู่ห้วงแห่งกาลเวลากลับเข้าสู่ร่างอีกครั้ง รู้ตื่น รู้แจ้ง ได้สติกลับคืนมา
แสงสีเงินยวงสะท้อนเข้าสู่ดวงตาของหญิงสาว เสมือนจะต้องการคืนสติให้กลับคืนดังเดิม แต่เสียงกระซิบนี่สิ ทุกถ้อยความสำนวนคำมันเด่นชัดติดหูเธออยู่ตลอดเวลา
“น้องนิคะ น้องนิ” เสียงใสๆ ของดีไซเนอร์กระเทยสาวดังแว้ดๆ แทรกขึ้น เมื่อสังเกตเห็นหญิงสาวจะยืนนิ่งอยู่นานเกินปกติ
นิรัชฌาที่เพิ่งหลุดออกจากห้วงแห่งภวังค์ รู้สึกร่างกายเบาโหวง ใจหวิวๆ คล้ายจะขาดอยู่รอนๆ โลกรอบตัวหมุนคว้
