เขานิ่วหน้าขมวดคิ้วเริ่มกล่าวอย่างไม่มั่นใจ “และหากนางรู้ว่าแท้จริงข้าคือว่าที่คู่หมั้น ยามนั้นนางยังจะยอมอยู่ใต้ปีกข้าหรือไม่? หากนางรู้ว่าข้ารู้จักนางแต่ยังให้อยู่ข้างกายเพื่อกลั่นแกล้งอย่างสำราญ เรื่องนี้ทำให้ข้าคิดไม่ตกว่าควรจะเปิดอกบอกความจริงหรือว่าไม่ควร”
“อ่า...” หยุนเต๋อครางรับในลำคอ รู้สึกผิดขึ้นมา บางทีการวางยารวบรัดอาจทำให้กระต่ายน้อยตื่นตูมขวัญกระเจิงแล้วกระโดดหนีไปไกล ห่างเหินยิ่งกว่าเดิมลิบลับ “ศิษย์พี่เข้าใจแล้วล่ะ แต่จะทำอย่างไรดี?”
นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ยิ่งนัก ทั้งสามคนหนุ่มแน่นปรึกษาหารือกันอย่างเคร่งเครียด ประหนึ่งวันรุ่งใต้หล้าอาจถล่มลงมา หากไม่หาวิธีแก้ไข
อี้ถงรับถ้วยชาจากศิษย์พี่รอง เป่าแล้วจิบอึกหนึ่งค่อยกล่าว “ความคิดของข้า ศิษย์พี่รองไม่จำเป็นต้องเปิดเผย รอจนอีกฝ่ายกลายเป็นลูกแมวน้อยแสนเชื่องก่อน ค่อยบอกความจริงออกไป”
หยุนเต๋อพยักหน้าคล้อยตาม “ความคิด
