…ห้องบรรทมชั้นในสุดของตำหนักจินหลง…
กลิ่นปัสสาวะผสมกลิ่นอุจจาระกับกลิ่นเหม็นเน่าพุ่งเข้าสู่โพรงจมูกของทั้งสามทันทีที่เท้าแกร่งต่างพากันก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาภายใน แสงเทียนสว่างวับแวม แต่ภาพบนเตียงพระบรรทมของมังกรเฒ่าทำเอาตัวของเผยเหิงลู่ต้องข่มอาการอยากอาเจียนเอาไว้อย่างยากเย็น
“เสด็จพ่อ…”
เขาทราบว่าพระบิดานั้นถูกเฉิงกุ้ยเฟยวางยาก็จริง แต่ผู้ใดจะคาดว่าเฉิงกุ้ยเฟยจะทำร้ายบุรุษที่ดีต่อพระนางที่สุดในใต้หล้าแห่งนี้ได้ถึงเพียงนี้ เป็นถึงพระบิดาแห่งแผ่นดิน แต่นางกำนัลสักนาง ขันทีสักคนไม่มีเอาไว้ดูแลฮ่องเต้เลย ปล่อยให้เขานอนจมกับอุจจาระและปัสสาวะจนบังเกิดกลิ่นเน่าเหม็นไม่พอ ยิ่งเดินเข้าใกล้ไปเท่าใด สภาพของพระบิดานั้นช่างอนาถใจเป็นที่สุด แต่ที่หยวนลี่หยางถึงกับน้ำตาไหลซึมก็คือ รอบเตียงบรรมบัดนี้มีหนอนตัวอวบอ้วนไต่ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด
“เสด็จพ่อ…”
ใบหน้าที่เริ่มเป็นสีม่วงคล้ำหันมามองที่ตัว
