ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งมองบัลลังก์ที่กำลังวุ่นกับการเอาอาหารใส่ถ้วยอยู่ ฉันอยากนอนมากกว่าต้องลุกขึ้นมากินอะไร ตอนนี้แค่นั่งฉันยังไม่มีแรงเลย ถ้าเมื่อกี้บัลลังก์ไม่ช่วยพยุงออกมาฉันคงไม่ได้มานั่งตรงนี้
" อ้ะ กินซะจะได้กินยา " บัลลังก์ยื่นถ้วยที่มีโจ๊กอยู่มาทางฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ไหวจริงๆ มันไม่มีแรง
" ป้อนหน่อยได้ป้าววว " ฉันถามบัลลังก์ออกไปเสียงอ่อน จริงๆมันก็ไม่ได้หวังให้บัลลังก์ป้อนหรอกแต่ลองขอไปดูก่อน
" เยอะ ! " ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่การกระทำของเค้ามันตรงกันข้ามเลย บัลลังก์ตักโจ๊กมาในปริมาณที่พอดีแล้วยื่นมาจ่อปากฉัน แต่ฉันก็ยังไม่ยอมกินเข้าไปจนบัลลังก์มองหน้าฉัน
" มันร้อนอ้ะ เป่าก่อน "
" เรื่องมากว้ะแม่ง "
ฟู่ววว ฟู่ววว
เป็นอีกครั้งที่ปากของเค้าว่าฉันแต่การกระทำก็ยังทำตรงกันข้ามมันเป็นภาพที่ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามันน่าจะหาย
ร้อนแล้วฉันเลยอ้าปากรอให้บัลลังก์ป้อน บ
