ตอนที่ 24.2 : ภาพหลุด กับใคร?
1289 คำ
หลังจากมาถึงคอนโด... ยกของเก็บเข้าที่ พี่แทนคุณก็ขอแยกตัวกลับห้องไปทันที
“แทนใจ พี่แกโกรธอะไรฉันรึเปล่า เขาทำหน้าตึงตลอดทางเลยนะ?”
“หืมมมม... :p ไม่หรอกกกกปกติ” เพื่อนพูดปลอบใจฉัน หลังจากที่ยัยนี่เอาแต่แชทคุยในกลุ่มตลอดทาง หัวเราะคิกคัก ซึ่งมันก็ไม่ขำเท่าไหร่สำหรับคนที่กำลังโดนเพ่งเลงอย่างฉัน แถมตอนนี้ยังทำหน้ามึนแบบมีเลศนัยใส่อีกต่างหาก
“เดี๋ยวตอนกินชาบูคงมาแหละ รายนั้นไม่เคยช่วย”
“อืม เตรียมของกันเลยไหม เดี๋ยวฉันเป็นลูกมือเอง” อย่างน้อยได้อยู่กับเพื่อนก็ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง เพราะถ้ากลับบ้านไปวันนี้คงไม่พ้นนั่งอ่านคอมเม้นท์โซเชียลและคิดมากอีกเหมือนเดิม
ฉันค้างคืนวันนี้อีก 1 คืนแล้วจะกลับพรุ่งนี้ (วันอาทิตย์) เพราะว่าอยากเตรียมใจก่อนไปเรียนวันจันทร์ และอยากจะบอกเหตุผลจริง ๆ กับพ่อแม่ด้วยว่ามีปัญหาอะไร แต่คงไม่ได้เล่าหมดทุกเรื่องอยากให้ท่านเตรียมรับมือกับการตอแย หรือ อาจจะมีปัญหาตามไปถึงหน้าบ้านเร็ว ๆ นี้
...
4 ชั่วโมงผ่านไป~
“ฉันไลน์เรียกพี่คุณมากินกับเราด้วยนะ แกอึดอัดไหม”
“ไม่นิ... เกรงใจเป็นที่สุด ตอนแรกนึกว่าพี่แกจะไม่มาด้วยซ้ำ เห็นเขาขี้รำคาญ”
“อืม ตอนแรกก็คงจะไม่มาหรอกแต่พอดีว่า คนขี้งกคนนั้นจ่ายเงินเลี้ยงเราไง เลยจะมากิน...อีกอย่างเห็นว่ามีเรื่องคุยกับแกด้วย”
“งะ.. พูดแบบนี้กินไม่ค่อยจะลงแล้วนะ”
“อืม เราคุยพร้อมกันนี่ละ คนเดียวหัวหายสามคนเพื่อนตายไงละ”
“จ้า จ้า แม่คนชอบวางแผน” หันไปยิ้มให้แทนใจกับหน้าตาน่ารักแสนเจ้าเล่ห์ของแม่สาวคนนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“มาแล้ว มาแล้วววววจ้า”
“เชิญค่า~ นายท่าน” ยัยเพื่อนรักเปิดประตูให้พี่แทนคุณแล้วทำท่าทางเหมือนเป็นบริกร ผายมือเชิญลูกค้ามารับประทานอาหาร...
เราจัดโต๊ะกินข้าวแล้วมีหม้อชาบูอยู่ตรงกลาง ซึ่งฉันกับแทนใจนั่งข้างกันแล้วพี่เขานั่งฝั่งตรงข้าม นั่งรอเงียบ ๆ แววตานั้นไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมแต่ฉันคิดว่าเขาแอบมองฉันอยู่นะ ไม่ได้รู้สึกถึงสายตาเชิงชู้สาว แต่พี่เขามองแบบพินิจพิจารณา ฉันนึกว่าอยู่ในการ์ตูนเรื่องโคนันยอดนักสืบ ท่าทางพี่เขาเป็นแบบนั้นจริง ๆ ทำให้เกร็งมากไปกว่าเก่า
“พี่คุณพรุ่งนี้ทำอะไรเหรอ?” แทนใจเอ่ยถามออกไปในขณะที่เริ่มกินได้สักพัก นางพยายามชวนคุยเรื่อยเปื่อยเพื่อทำลายบรรยากาศหนาวเหน็บที่เป็นอยู่
“มีนัดไปยิมแถวเอกมัย ช่วงบ่ายแค่นั้น” ริมฝีปากหนาเอ่ยออกมาเพียงสั้น ๆ ได้ใจความโดยที่ตากับมือยังคงคีบเนื้อเข้าปากไปด้วย
“งั้นช่วงเช้าก็ว่างซิ?”
“...ทำไม??” หลังจากได้ยินคำถามย้อนกลับมาทำให้พี่เขาเงยหน้ามองขึ้นมา
“เปล่าเหรอกอยากให้พี่ไปส่งพราวด้วยกันกับหนู ได้ไหมแวะไปส่งแล้ว ก็เลยไปยิม”
“ทำไม!” ตาเรียวหรี่จ้องจับผิดการกระทำของน้องสาวตัวเองรู้สึกว่าทะแม่ง ๆ กับเรื่องนี้ยังไงชอบกล
“คือหนูกลัวพี่ไม้มาดักรอหน้าบ้าน จะทำร้ายเราสองคน” แทนใจว่าแล้วทำตาปริบปริบ ดูน่าสงสาร (การละครมาก)
“....อืม... เดี๋ยวไปส่งก็ได้” เงียบไปแป๊บหนึ่งแล้วพี่คุณก็ตอบพร้อมทั้งจ้องมองมาที่ฉันนิ่ง ๆ เขาพูดกับแทนใจทำไมไม่มองไปทางนั้นละ มองฉันทำไมก่อนนนนน
“ก็แค่นั้น...” เสียงเล็กเอ่ยตอบกลับมาทำไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมทั้งตักผัก ตักเนื้อ เอาอกเอาใจพี่ชายสุดฤทธิ์
หลังจากช่วยแทนใจล้างจานจนเสร็จหมดแล้ว พี่แทนคุณที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาก็ยังไม่กลับห้องไป เพราะรอคุยกับเราอยู่ เห็นพี่แกเดินไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนที่ระเบียง แล้วก็แอบหันมามองเรื่อย ๆ รู้สึกเหมือนโดนพูดถึงในหัวข้อสนทนาทางที่ฝ่ายนั้นคุยอยู่
“เริ่มเลยไหม” ฉันแอบกระซิบคุยกับแทนใจเพราะอึดอัดมากพอแล้ว
“อือ ฉันเปิดเอง” เพื่อนคนเก่งเดินไปหยิบน้ำมาวางไว้ รอแล้วพอดีกันกับพี่เขาคุยสายเสร็จพอดีเดินเข้ามานั่ง
“เอ่อ พี่คุณเรื่องที่มีปัญหากับไอ้ไม้ไปถึงไหนแล้วเหรอ?”
“เรื่องทะเลาะวิวาท ไม่ถึงขั้นเป็นคดีความทำร้ายร่างกาย ทนายไกล่เกลี่ยให้เป็นทะเลาะวิวาทจ่ายค่าปรับแล้วจบเท่านั้น เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ต้องกังวล”
“แล้วเรื่องคลิปละ?”
“เรื่องคลิปคร่าว ๆ พี่ปรึกษาทนายแล้ว หลังบ้านตอนนี้ให้คนที่เก่งเรื่อง IT ช่วยสืบด้วยยังไม่มีหลุดออกไป ต้องขอโทษด้วย...แต่คลิปนั่นพี่ต้องเซฟไว้ส่วนหนึ่งเพราะ เราต้องหาต้นขั้วคลิปออริจินัลเผื่อไว้ แต่รับรองว่าไม่หลุดออกไปจากที่นี่ ไว้ใจได้แน่นอนสัญญาจากลูกผู้ชายคนหนึ่งเลย”
“....” ฉันทำใจไว้แล้วละว่าพี่แทนคุณอาจจะต้องเห็นมัน
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูเชื่อใจ” ฉันตัดสินใจเอ่ยออกไปหลังจากนิ่งคิดสักพัก
“ถ้าวันจันทร์ ยังมีปัญหามาตอแย หรือ เกิดการทำร้ายร่างกาย มาดัก กวนใจอะไรก็ตามให้แทนใจมาบอกพี่ เพราะเราจะฟ้องกลับในกรณีที่ผู้หญิงทั้งสองคนในที่เกิดเหตุวันศุกร์โดนคุกคาม พี่ให้ทนายร่างไว้แล้วตอนเซ็นไกล่เกลี่ย”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไหว้ ขอบคุณพี่เขาไปด้วยความรู้สึกดีใจที่เรามีแบ็คดีขนาดนี้ ถ้าเป็นตัวเองคนเดียวคงเอาตัวไม่รอด
“แก่กว่าแค่ปีเดียว ไม่ต้องไหว้หรอก แค่ขอบคุณก็พอ”
“ว้า... แค่พูดขอบคุณก็พอแล้วเหรอ นึกว่าอยากให้พาไปเลี้ยงข้าวอีกสักมื้อสองมื้อซะอีก...” เสียงเล็กดังขึ้นหลังจากพี่แทนคุณพูดจบ เรียกสายตาเขียวไม่พอใจหันกลับไปตำหนิน้องสาวทันที เรียกว่าพี่น้องคู่นี้คุยกันผ่านทางสายตา
“ได้ค่ะ ถ้าพี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษ วันไหนสะดวกเดี๋ยวพราวจะเป็นเจ้ามือเอง” ฉันรีบบอกออกไปทันที
“ไม่เป็นไร พี่ก็ใจร้อนเอง ในเมื่อเรื่องนี้มันเกี่ยวกับแทนใจด้วยพี่เลยหลุด แต่ว่าจริง ๆ แล้วให้ยัยนี่เลี้ยงพี่ดีกว่าไหม?” พี่แทนคุณหันไปพยักพเยิดใส่น้องสาวแล้วทำหน้าตาย
“อะไร เกี่ยวอะไรกับหนู... แค่มีหน้าที่เสนอแนะ”
“เห็นชอบนัดคนนั้นคนนี้จัดแจงเก่งนัก ทุกเรื่อง...”
“โอ้ย ไป ๆ กลับไปได้แล้ว เบื่อ พรุ่งนี้ 11 โมงล้อหมุนนะคะ” พอได้ทีจะต้องเสียเงินเลี้ยงข้าวปุ๊ปรีบไล่พี่ชายทันที
“เรื่องที่บอกไปอย่าลืม!....” ร่างสูงลุกขึ้นยืน พี่เขาเอ่ยย้ำเรื่องนี้กับแทนใจ จากนั้นก็หันมามองหน้าฉันนิ่ง ๆ แล้วพูดเสียงเบาแทบจะไม่ได้ยิน แต่ก็ได้ยินนะ...
“ไม่มีอะไรต้องห่วง นอนหลับพักผ่อนให้สบายใจ ฝันดี” พูดจบก็เดินผ่านฉันออกไป
สมองส่วนตื้นเขินที่สุดกำลังประมวลผลว่า พี่ที่ด่าว่าฉันฉอด ๆ เมื่อวานนี้พูดว่า “ฝันดี” อะนะ!?!?
“...”
(หืมมม หูไม่ได้ฝาดใช่ไหมมมมม)
- ผู้เขียน
