เป็นไปตามแผนที่วางไว้
2173 คำ
หลังจากสอบปลายเสร็จสิ้นเอกก็ได้ออกจากหอพในมาอยู่กับบอมบอม ซึ่งเป็นไปตามแผนที่บอมบอมวางไว้ เพราะเขาอยากอยู่ใกล้พี่รหัสหอในคนนี้อย่างมาก ถึงทุ่มทุกอย่างเพื่อให้เอกได้มาอยู่ในห้องเช่าของเขา ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย รวมทั้งมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ล่าสุดแต่บอมบอมขับไม่เป็นและไม่อยากจะฝึกขับด้วย ที่ซื้อไว้เพื่อให้เอกเป็นคนได้ใช้ ส่วนตัวเขาคิดว่าไม่จำเป็นอะไรที่จะต้องใช้มอเตอร์ไซค์
กว่าที่ทั้งสองจะจัดห้องใหม่เสร็จก็กินเวลาจนถึงยามค่ำคืน ซึ่งภายในห้องก็ไม่มีอะไรมากมีเพียงตู้เสื้อผ้าเพื่มอีกหนึ่งตู้เพื่อไว้ให้เอกใส่เสื้อผ้าของตัวเอง ที่เพิ่มมาก็มีหมอนหนุนศีรษะและผ้าห่มแค่นั้น
"เสร็จซะที"บอมบอมถอนหายใจและนั่งลงบนเตียงนอน
"ใช่ อิสระน่าดูเลย"เอกนั่งลงข้างบอมๆ เขาหลับตาและส่ายหัว
"พี่เอกเป็นอะไร"บอมบอมสงสัย
"ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่แค่คิดว่าชีวิตของพี่มาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร"
"ทำไมล่ะ คิดอะไรอยู่เหรอพี่เอก"
"ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาอยู่ห้องเดียวกับบอมบอม"เอกหันหน้ามามองบอมบอมที่กำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ได้รูมเมทถูถใจ เพราะเลือกเองชวนเองทุ่มไม่อั้น
"พี่เอกอย่าคิดอะไรมาก เราเป็นพี่น้องกันนะครับ"
"จริงเหรอ"
"จริงซิ ถ้าไม่คิดว่าพี่เอกเป็นพี่แล้วจะให้คิดว่าเป็นอะไร หรืออยากให้บอมบอมคิดว่าเป็นแฟน"บอมบอมอมยิ้ม
"ฮือ เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนนะ เราจะออกไปหาอะไรกินกัน"เอกนั้นพยายามตัดบททันที เพราะไม่อยากให้ความหวังกับบอมบอมมากไปกว่านี้ ที่เขาย้ายมาอยู่ห้องเช่ากับบอมบอมนั้น เอกก็รู้สึกผิดพอสมควรเพราะเหมือนหลอกบอมบอม แล้วยังมีข้าวของเครื่องใช้อีกมากมายที่บอมบอมซื้อให้
เมื่อเอกเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ ส่วนบอมบอมนั้นนั่งคิดต่อจากนี้จะทำอย่างไรดี เมื่อพี่เอกเข้ามาในชีวิตของเขาแล้ว ต่อไปนี้ชีวิตของเขาจะต้องมีหลายทางให้เลือกคิด แต่ที่แน่ๆ อีกไม่กี่วันพ่อของเขาจะมารับกลับบ้านช่วงปิดเทอม ซึ่งบอมบอมก็ไม่อยากกลับเท่าไร เพราะอยากอยู่กับเอกและทำงานเก็บเงินไว้ใช้จ่ายให้พ่อแม่พร้อมกับเลี้ยงผู้ชาย
ในระหว่างที่บอมบอมกำลังคิดอะไรเพลินๆ นั้นเอกก็อาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพเปลือยท่อนบนมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกาย บอมบอมนั้นได้มองเอกตรงๆ ต่อหน้าด้วยความอยากสัมผัสในเรือนร่างเอก แต่เขาก็ต้องห้ามใจไว้เพราะกลัวเสียพี่เอกของเขาไป บอมบอมก็พอจะรู้ว่าเอกนั้นไม่ได้คิดอะไรกับตัวเขา แต่บอมบอมก็ตั้งปณิธานไว้ว่า สักวันหนึ่งจะทำให้พี่เอกรักให้จงได้ถึงจะนานสักปานใดเขาก็จะรอ
"มัวแต่มองพี่อยู่นั่นแหละไปอาบน้ำได้แล้ว"เอกอมยิ้มพร้อมนำผ้าเช็ดตัวอีกผืนเช็ดศีรษะ
"ใครว่าบอมบอมมองพี่"
"ก็เห็นอยู่นี่ว่าจ้องมองพี่ตลอดเวลาเลย"
"มองไม่ได้เหรอ ถ้าอย่างงั้นบอมบอมไม่มองไปอาบน้ำดีกว่า"บอมบอมลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกับมองเอกต่อหน้าต่อตา
"บอมบอมมองแล้ว พี่เอกจะทำอะไรบอมบอม"บอมบอมจ้องไปที่แผงอกของเอก
"พี่จะไปทำอะไรบอมบอมได้ ถ้าอยากมองก็มองให้เต็มที่ ถ้าพี่ไม่อยู่แล้วจะไม่มีใครให้มอง"เอกพูดไปเรื่อยไม่ทันได้คิด
"พี่เอกจะไปไหน จะไม่อยู่กับบอมบอมแล้วเหรอ"บอมบอมทำหน้ามุ้ย
"ถ้าพี่เรียนจบพี่ก็ต้องไปทำงาน ส่วนบอมบอมก็ยังเรียนไม่จบ เราก็ต้องแยกกันอยู่ดี"
"ถ้าบอมบอมเรียนจบก็จะไปทำงานที่เดียวกับพี่เอก"
"จบคนละสาขาจะไปทำงานด้วยกันได้เหรอ"
"ได้สิในอนาคตบอมบอมเรียกเอกบริหารธุรกิจเหมือนพี่เอกเลย"
"ฮ่ะ อะไรนะ หรือว่า ในอนาคตบอมบอมจะย้ายคณะ แต่มันจะเสียเวลาไปเป็นปีเลยนะ"
"อ่อ ใช่ครับ"บอมบอมเลยเออออห่อหมกไปกับเอกเพราะลืมตัว
"ไม่ต้องย้ายหรอกเรียนไฟฟ้าดีแล้วหางานง่าย"
"ใช่หางานง่าย แต่ไม่ง่ายเลยที่จะเรียนจบ"
"อ้าวทำไม"เอกสงสัยพร้อมไปหยิบกางเกงในมาใส่ต่อหน้าบอมบอม
"อย่างบอมบอมต้องไปเรียนปีนเสาไฟอย่างเนี้ย ไม่ใช่บอมบอมเลย"บอมบอมมองเอกตรงๆไม่หลบสายตา
"ใช่ บอมบอมไม่เหมาะกับเรียนไฟฟ้า แต่เขาว่ากันว่าเรียนเอกไฟฟ้าไม่ตกต่ำนะ"
"ใช่ ทำงานเป็นช่างไฟ้าตามโรงงาน สถานที่ต่างๆเยอะแยะไปหมด ไม่ตกต่ำแน่นอนบอมบอมก็คิดอย่างเดียวกับพี่เอก"
"เหรอ"เอกหัวเราะเพราะความหมายของเขาไม่ใช่อย่างนี้ แต่เขาก็ไม่พูดอะไรต่อให้บอมบอมคิดไปอย่างที่เขาเข้าใจ
บอมบอมนั้นยังไม่วางสายตาจากการมองเอกที่กำลังใส่กางเกงในเข้าไปในผ้าเช็ดตัว ส่วนเอกตอนนั้นยังไม่ได้สนอะไรจนดึงผ้าเช็ดตัวออกเพื่อใส่กางเกงขาสั้น เขาจึงเห็นบอมบอมมองเขาอย่างตาโตแท่บถลนออกมานอกเบ้า
"พี่สงสัยบอมบอมจังเลย พี่มีอะไรผิดปกติเหรอถึงมองจังเลย"
"เปล่าแค่มองคนหล่อไม่ได้เหรอ"
"พี่หล่อเหรอ ถ้าหล่อจะอกหักได้ไง"
"ธรรมดาหล่ออย่างเดียวไม่พอหรอกพี่เอก เดี๋ยวนี้มันต้องมีเงินด้วยถึงจะครบสูตร เคยได้ยินไหม หล่อรวยเลือกได้"
"ไม่เคย"เอกสายหน้า แต่มันก็เป็นเรื่องจริงในความคิดของเอก
"นั่นแหละ"แต่สายตาของบอมบอมแอบชำเลืองไปที่เป้าของเอกอีกครั้ง
"มองอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่เปิดให้ดูเลยอยากดูนักเหรอ"
"ใครจะไปอยากดูน่าเกลียด"บอมบอมรีบเดินเข้าห้องน้ำด้วยความอาย ความจริงบอมบอมอยากดูแต่ต้องสงวนท่าทีไว้บ้าง
เมื่อบอมบอมเดินเข้าห้องน้ำไป เอกก็ใส่กางเกงและเสื้อในระหว่างนั้นเขาก็ครุ่นคิด เรื่องของเขากับบอมบอมจะเป็นอย่างไรต่อจากนี้ ถึงเขาจะไม่ได้คิดกับบอมบอมแบบคู่รัก แต่เอกก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเวลาอยู่กับบอมบอมเขามีความสุข และยังเคยคิดว่าอยากให้บอมบอมเป็นผู้หญิงถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้หลุดมือ แต่ก็เป็นเพียงความคิดที่ไม่สามารถเป็นจริงได้ ถึงแม้บอมบอมจะดีทุกอย่างหน้าตาน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิง ผิวพรรณสะอาดเนียนใสไร้ริ้วรอยด่างดำ แต่ถึงอย่างไรบอมบอมก็เป็นผู้ชายเหมือนกับเขา แม้บางครั้งเขายังเคยคิดจะลองกอดบอมบอม แต่ก็ไม่กล้าเหมือนมีเส้นบางๆขวางกั้นเขาไว้ แต่ในความเป็นจริงเอกเคยทำมากกว่านั้นในตอนเมาเมื่อครั้งอกหักที่ผ่านมา
เมื่อบอมบอมอาบน้ำเสร็จทั้งสองก็ออกมาข้างนอกเพื่อหาข้าวกิน หลังจากนั้นทั้งสองก็ไปสมัครงานที่ร้านอาหารชื่อดังย่านตัวเมือง ซึ่งทางเจ้าขององร้านก็ยินดีรับเอกเข้ามาเป็นนักร้องในร้านอาหารทันที โดยเริ่มงานในวันถัดไป หลังจากนั้นทั้งสองก็กลับมาที่ห้องของบอมบอม ซึ่งเอกนั้นดีใจมากถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความยินดีที่เขาจะมีรายได้มาจ่ายค่าเทอม เมื่อมาถึงที่ห้องเอกจึงโผเข้ากอดบอมบอมด้วยคววามดีใจอย่างลืมตัว
"พี่ต้องขอบใจบอมบอมมากเลยนะ ที่ทำเพื่อพี่ทุกอย่างจนพี่ไม่รู้อยากจะตอบแทนบุญคุณบอมบอมอย่างไร"
"ไม่ต้องหรอก บอมบอมเต็มใจทำให้พี่เอกเพราะเราเป็นพี่น้องกัน"
พอเอกได้ยินคำว่าพี่น้องกันเขาจึงได้สติขึ้นมาทันทีว่ากอดบอมบอมอยู่ เขาจึงคลายกอดจากบอมบอมแล้วมาจับที่ไหล่ของบอมบอม
"ทำไมบอมบอมดีกับพี่เหลือเกิน"เอกจ้องหน้าบอมบอมทั้งๆที่เขาก็พอจะรู้ว่าบอมบอมคิดกับเขาเกินพี่น้อง
"จะให้บอมบอมอีกกี่คร้้งว่าเราเป็นพี่น้องกัน"
"ขอบใจมากนะ ถ้าบอมบอมมีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะพี่ยอมทำทุกอย่าง"
"จริงเหรอ"
"จริงสิ"
"สมมุตินะ บางครั้งบอมบอมอาจจะไม่ใช่แบบนี้ เป็นแบบจ้อย พี่เอกอย่าทิ้งบอมบอมนะและรอบอมบอมคนเดิมกลับมา"บอมบอมนั้นรู้สึกกังวลเรื่องนี้มาก ถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งเขาต้องจากไปในโลกอนาคตอีกครั้ง ความเป็นตัวตนของจ้อยก็จะกลับมา ซึ่งเขาแน่ใจว่าเอกคงรับนิสัยของจ้อยไม่ได้และต้องจากเขาไปแน่ๆ ถ้าบอมบอมได้กลับมาอีกครั้งคงเป็นเรื่องยากที่ความสัมพันธ์จะกลับมาดั่งเดิม
"พูดอะไรไปเรื่อย แต่พี่ก็สงสัยนะทำไมบอมบอมถึงเป็นจ้อยได้อย่างไร แล้วจู่ๆก็กลับมาเป็นบอมบอมคนเดิม"
"บอมบอมก็ไม่รู้ พี่เอกสัญญากับบอมบอมนะ ว่าจะไม่ทิ้งบอมบอมไปไหน สัญญานะ"บอมบอมเริ่มตาแดงกำลังจะร้องไห้ เมื่อวันใดเขาได้กลับไปในอนาคตในอดีตคงยุ่งเหยิงจนหาทางแก้ไม่ได้แน่
"พี่สัญญา ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปได้ อย่าขี้แงสิคนดีของพี่เอก"เอกใช้มือเช็ดน้ำตาของบอมบอมที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย
"พี่เอก"บอมบอมโผเข้ากอดพี่เอกในทันที ส่วนเอกนั้นก็กอดตอบพร้อมลูบหลังบอมบอมอย่างอ่อนโยน
"เด็กดีของพี่ ไม่เอาน่าอย่าร้องไห้สิ พี่คนนี้ใจคอไม่ดีเลย นอนเถอะดึกแล้ว"เอกคลายกอดบอมบอมและพามานอนบนเตียงที่ใหญ่พอนอนได้สองคน
บอมบอมนั่งลงบนเตียงหลังจากนั้นขยับตัวไปยังอีกฝั่งพร้อมล้มตัวลงนอน ส่วนเอกนั้นก็ขึ้นตามไปบนเตียงนอนก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างบอมบอม ส่วนในใจเขาก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าอยู่กับบอมบอมแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะเกิดอะไรขึ้นมาอีกหรือเปล่า ถ้าเกิดขึ้นจริงเขาจะทำอย่างไรในเมื่อรับปากบอมบอมไว้แล้ว เขาจึงหันไปมองบอมบอมซี่งบอมบอมก็ไม่ได้หลับ แต่บอมบอมกับจ้องมองเอกไม่ว่างสายตา
"มีอะไรเหรอบอมบอม อยากพูดอะไรก็พูดออกมาได้เลยไม่ต้องเกรงใจพี่"
"ไม่มีอะไรครับ บอมบอมดีใจมากที่พี่เอกรับปากบอมบอมแล้ว ว่าจะไม่ทิ้งบอมบอมไปไหนไม่ว่าบอมบอมจะเป็นเปลื่ยนไปก็ตาม"
"ฮือ พี่สัญญาแล้ว นอนซะ เดี่ยวพี่จะปิดไฟแล้วนะ"เอกเอื่อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง
เมื่อแสงไฟดับลงดวงตาของบอมบอมก็หลับตาม เพียงชั่วเวลาไม่นานเขาก็หลับไปในที่สุด ส่วนเอกนั้นยังไม่หลับเพราะเขายังคิดเรื่องของตัวเองกับบอมบอมอยู่ เขาก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าทำไมต้องมาอยู่กับบอมบอม จะเป็นเพราะความรักก็ไม่แน่ใจว่าใช่หรือจะหลอกให้บอมบอมเลี้ยงดูก็ไม่เชิง เพราะเขาก็ยินดีที่รับของทุกชิ้นที่บอมบอมซื้อให้ แต่เขาก็ไม่ได้ร้องขอจากบอมบอมสักชิ้นเลย เอกจึงอยากลองพิสูจน์ในเรื่องของความรัก
"บอมบอม บอมบอม บอมบอม"เอกเรียกบอมบอมอยู่หลายครั้ง เพราะอยากรู้ว่าบอมบอมหลับอยู่หรือเปล่า
เมื่อเอกแน่ใจว่าบอมบอมหลับอยู่ เขาจึงตะแครงร่างมองหน้าบอมบอมที่พอจะเห็นบ้าง เอกใช้ฝ่ามือสัมผัสใบหน้าของบอมบอม ซึ่งใบหน้าของบอมบอมนั้นนิ่มมากจนเขาอยากสัมผัสเรื่อยๆ เอกนั้นอยากพิสูจน์จิตใจตัวเอง เขาจึงก้มลงที่จะหอมแก้มของบอมบอม เพียงริมฝีปากของเอกได้สัมผัสผิวหน้าของบอมบอมแค่นั้น เขาอยากที่จะค้างคารอยจูบนั้นไว้แต่เขาก็ทำไม่ได้ เอกจึงหยุดความคิดนั้นและค่อยๆขยับริมฝีปากให้ออกห่างจากแก้มของบอมบอม หลังจากนั้นเขาจึงล้มตัวลงนอนหงายก่ายหน้าผาก พร้อมกับครุ่นคิดว่าเขารู้สึกเช่นไรกับบอมบอม
- ผู้เขียน
