ดึกสงัดจนเวรยามที่คอยเฝ้าเรือนหลับกันไปหมด ที่หน้าต่างห้องนอนบนเรือนใหญ่ บันไดไม้ไผ่ยาวพาดวางที่ขอบหน้าต่างอย่างระวัง แต่ถึงกระนั้น เจ้าของห้องที่ประสาทไวก็รับรู้ได้
เจ้าหัวกะโมยปีนอย่างทุลักทุเล เสียงดังกุกกัก ดีไม่ตกกะไดแข้งขาหักลงไปกองที่ใต้ถุนเรือน ลุ้นรออยู่นาน เจ้าหัวกะโมยน้อยก็เข้าหน้าต่างมาได้สำเร็จ คุณหลวงที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง มองไปยังร่างโงนเงน เปะปะมือไม้ค่อยย่างเดิน ราวคนตาบอดมองไม่เห็น
ร่างสันทัดคลำคลานขึ้นเตียงยวบยาบ กลิ่นเหล้าอ่อนๆเป็นหลักฐาน ว่าคงแวะลักกินเอาที่โรงเก็บไปแล้วเป็นหลายไห
สมิงคว้าถูกขาคุณหลวงได้ ก็ให้คลานขึ้นคล่อมนั่งที่หน้าขาแข็งแน่น มือคว้าจับที่แกนกายลำเขื่อนใหญ่ราวหัวชะโด พยายามจักปลดเปลื้องโสร่งตัวยาวของคนร่างกำยำ ที่ยังคงนอนนิ่งมองการกระทำโจรสวาท ว่าจักมาไม้ใด
คนเมาหัวทิ่งหัวตำ ปลดเปลื้องผ้าเพียงเคี่ยนเอว ก็ไม่แล้วเสร็จไปในสักที คุณหลวงปราบยศมองดูพฤติ
