ขนมชั้นTALK
ฉันเขี่ยโทรศัพท์เล่นพลางหันไปยิ้มให้ภาคภูมิ ซึ่งตอนนี้เขากำลังนั่งดูทีวีดูข่าวของเขานั่นแหละค่ะ ส่วนผู้จัดการหรือพี่พลอยนั้นก็นั่งอยู่ข้างๆ
ฉันเล่นโทรศัพท์คุยแชทกับแม่ไปเรื่อยเปื่อยมันไม่มีอะไรทำ จะให้ฉันกลับบ้านฉันก็ยังไม่อยากกลับ สู้ฉันอยู่ที่นี่อยู่เป็นเพื่อนภาคภูมิ เพื่อรับผิดชอบเขาด้วยการดูแลเขา เพราะฉันเป็นตัวต้นเหตุของเรื่องนี้
“กินผลไม้ไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” พี่พลอยเอ่ยขึ้น
“ก็ดีนะคะ เอาเงินกับหนมชั้นไปก็ได้ค่ะ” ฉันว่าแล้วยื่นมือไปหยิบกระเป๋าสะพายเปิดเอาธนบัตรแบงก์พันออกมา 5 ใบส่งให้พี่พลอย
“ผมอยากกินชาบูครับ”
“ดูปากก่อน เยินขนาดนั้นกินเข้าไปจะเจ็บปากไหม?” พี่พลอยเอ่ยกับภาคภูมิอย่างห่วงใย
“กินได้ครับ ผมเจ็บแต่ผมก็ทนได้ ให้ผมกินเถอะนะครับพี่พลอย” ภาคภูมิเอ่ยพลางทำน้ำเสียงออดอ้อน ดูๆแล้วเหมือนน้องชายอ้อนพี่สาวเลย ดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบ ฉันไม่คิดว่าผู้ชายอย่
