“ถ้าขนมชั้นโตขึ้น หนมชั้นจะเป็นแฟนพี่อินทัช
1363 คำ
“โตขึ้นหนมชั้นอยากเป็นอะไร?”
“โตขึ้นเหรอคะ?” เอียงคอเอ่ยถามพี่อินทัชด้วยใบหน้าสดใส
“ใช่”
“ไม่รู้สิคะ ยังคิดไม่ออกเลยค่ะว่าอยากเป็นอะไร แล้วพี่อินทัชล่ะคะอยากเป็นอะไร?”
“อยากเป็นลูกที่ดีของแม่ หาเงินสร้างฐานะทำทุกอย่างให้แม่โมกับอินทิราสบาย” พี่เขายิ้มให้ฉัน ฉันครุ่นคิดอะไรสักพักก่อนจะคิดบางอย่างออก
“หนมชั้นคิดออกแล้วโตขึ้นหนมชั้นจะเป็นอะไร”
“เป็นอะไรเหรอ?” พี่อินทัชเอียงคอเอ่ยถามฉัน มือก็ตักดินเล่นกองทรายไปด้วย ส่วนปั้นสิบนั่งเล่นกับอินทิราอยู่อีกฝั่ง
“ถ้าขนมชั้นโตขึ้น หนมชั้นจะเป็นแฟนพี่อินทัช”
“เป็นแฟนพี่เหรอ?”
“ค่ะ เป็นแฟนพี่”
“ถาได้เป็นแล้วอย่าทิ้งพี่ไปล่ะ”
“ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ” ภาพวันเก่า ๆ วนมาให้คิดถึง เด็กน้อยอายุ 6 ขวบที่เคยสัญญากับพี่อินทัชตอนนี้โตเป็นสาวสะพรั่ง หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างหมายปองในตัวฉันทั้งนั้น
ก็ใช่สิคะฉันเป็นคนสวย เป็นนักแสดงสาวมาแรงที่สุดในตอนนี้ ใครไม่สนใจไม่รู้จักฉันก็ควายอุดรบ้านแม่น้ำชาแล้วล่ะคะ
“พี่อินทัชขา ตอนเย็นไปงานรับรางวัลกับขนมชั้นนะคะ” ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่อินทัช ตอนนี้พี่เขากำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโตอยู่บนโต๊ะ
“ตอนเย็นพี่มีคุยกับลูกค้าคนสำคัญนะขนมชั้น” พี่อินทัชยกยิ้มเล็กน้อยแล้วก้มเซ็นเอกสารต่อ ฉันอยากจะกรี๊ดเป็นครั้งที่ล้าน พี่อินทัชไม่เคยมีเวลาให้ฉันเลย มีแต่งานบ้าบอที่พี่เขาคิดถึงอันดับแรก คิดแล้วหงุดหงิดชะมัด ฉันคิดอย่างหงุดหงิดแล้วกอดอกตัวเอง
“วันสำคัญของหนมชั้นนะคะ หนมชั้นอยากมีพี่อินทัชอยู่ข้าง ๆ เวลาที่หนมชั้นประสบความสําเร็จ” ฉันกระเง้ากระงอดเดินไปกอดแขนพี่เขา
“ถ้าพี่คุยกับลูกค้าเสร็จเร็วพี่จะไปนะครับ” ถึงแม้จะไม่ได้คำตอบที่ฉันหวังไว้ แต่พี่เขาก็จะไปมันก็คงโอแล้วสำหรับฉัน ถึงแม้ไม่มีสิทธิ์ที่จะโต้แย้งเลยก็ตาม
“ก็ได้ค่ะ” ฉันหน้างอเล็กน้อยเอ่ยตอบพี่เขา
“แล้ววันนี้ไม่มีถ่ายละครเหรอครับ” ว่าแล้วก็เปิดลิ้นชักหยิบกล่องบางอย่างออกมา
“วันนี้หนมชั้นไม่มีถ่ายค่ะ” ฉันขมวดคิ้วมองกล่องที่พี่เขายื่นมาให้ “อะไรคะ?”
“บราวน์นี่ ขนมชั้นดูหงุดหงิดพี่เลยอยากให้กินเผื่ออารมณ์ดี” คำพูดของพี่เขาทำเอาฉันต้องระบายยิ้มออกมา ก่อนจะรับกล่องขนมมาเปิดทานแต่โดยดี
“อร่อยจังค่ะ”
“ร้านประจำของหนมชั้นเลยนะ”
“พี่อินทัชน่ารักเสมอเลยนะคะ”
“ครับ” รอยยิ้มพี่เขาระบายเต็มใบหน้าก่อนจะก้มทำงานต่อ อร้ายยย ตอนนี้ฉันรู้สึกเขินผัวตัวเอง รอยยิ้มนั้นช่างเพอร์เฟคเหลือเกิน แต่ไม่ทันที่ฉันจะคลั่งในความหล่อต่อก็มีมารมาขัดจังหวะค่ะ
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูเบา ๆ
“เชิญครับ”
แกรก ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
“คุณอินทัชคุณปั้นจั่นกับคุณปั้นสิบให้แบมมาตามคุณอินทัชเข้าประชุมค่ะ”
“ตายจริง! ฉันลืมเลย” ว่าจบพี่เขาก็รีบลุกจากเก้าอี้เเล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องเลย เฮ้! ลืมอะไรหรือเปล่าค่ะหนมชั้นสุดสวยนั่งอยู่ตรงนี้
ฉันนั่งรอพี่เขาประชุมเสร็จแต่ดูเหมือนจะประชุมไม่เสร็จสักที
“เฮ้อ!” ฉันเดินหน้าหงิกงอออกมาจากบริษัทมาที่รถของตัวเอง บางครั้งฉันก็รู้สึกนอยด์นะที่พี่เขาไม่สนใจฉันเลย ฉันล่ะเซ็ง เฮ้อ! ฉันตัดสินใจขับรถไปบ้านของม่านหมอก ตอนนี้คุณแม่คนสวยลูกสองกำลังง่วนอยู่กับการเลี้ยงลูก
“อ้าวพี่ขนมชั้นไปไงมาไงถึงมาถึงนี้ได้”
“เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ” ฉันว่าแล้วล้มตัวนอนลงบนโซฟา
“เรื่องพี่อินทัชเหรอคะ”
“ใช่ เขาไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย”
“พี่เขาต้องทำงานนิ่คะ” ม่านหมอกเอ่ย เมื่อก่อนเขาก็แบบนี้ปัจจุบันก็เหมือนเดิม เขาขยันทำงานดูแลทั้งบริษัทตัวเอง หนำซ้ำมาช่วยดูแลบริษัทครอบครัวฉันด้วย
เขากับฉันเป็นแฟนกันนะคะ ฉันแค่อยากให้เขามีเวลาให้ฉันบ้างพาไปเที่ยวกินข้าวดูหนังเหมือนที่คนรักคนอื่นเขาทำกัน
“พี่แค่อยากให้เขามีเวลาให้พี่บ้างก็แค่นั้น”
“เฮ้อ พี่ต้องเข้าใจพี่เขานะคะ พี่เขาต้องบริหารงานทั้งบริษัทของตระกูลเรากับบริษัทของพี่เขาอีก” ม่านหมอกเอ่ยแล้วเอาลูกเข้าเต้า
ฉันนอนคิดอะไรไปเรื่อยสมองก็วน ๆ เวียน ๆ เรื่องของพี่อินทัชมันสลัดออกจากหัวไม่ได้เลย
เคยไหมที่เวลาที่เหนื่อยแล้วอยากให้คนที่เรารักสนใจเอาใจใส่ดูแลเรา เคยไหมที่อยากให้เขามีเวลาและจำวันสำคัญของเราได้ เคยไหมที่ต้องเหงาในวันที่ต้องการคนที่รักมากที่สุด
ฉันคือผู้หญิงที่อยากมีคนรักอยู่ใกล้ ๆ กินข้าวดูหนังและใส่ใจฉันในวันสำคัญ
18.00น
แชะ! แชะ!
เสียงแฟลชกล้องนับร้อยถ่ายภาพนักแสดงในงานประกาศรางวัล นักแสดงมากหน้าหลายตาต่างเข้ามาในงาน และหนึ่งในนั้นคือฉันด้วย
นักข่าวหลายสำนักต่างมารุมสัมภาษณ์ฉัน วันนี้มีประกาศผลรางวัลหลายอย่างซึ่งฉันก็มีรายชื่อเข้าชิง
“เราเข้าไปในงานกันก่อนเถอะค่ะน้องขนมชั้น” พี่น้ำหวานผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยกับฉันเบา ๆ พยายามกันนักข่าวให้ฉัน
“หนมชั้นรอพี่อินทัชอยู่ค่ะ” ฉันเอ่ยพลางกวาดสายตามองหา ฉันอยากให้พี่เขามาอยู่ในงานหน้ายินดีด้วย เผื่อมีสักรางวัลที่ฉันคว้ามันได้
“ก็คงจะไม่มีเวลาเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะคุณน้อง” พี่น้ำหวานทำเสียงเบื่อหน่าย พี่เขาคงจะเบื่อนั่นแหละค่ะ เพราะพี่อินทัชไม่เคยมีเวลาให้ฉันเลย
พอเจอกันได้อยู่ด้วยนาน ๆ ทีเขาก็ไม่อะไรกับฉัน ฉันนี่ปริ่มแล้วปริ่มอีก อดอยากปากแห้งจนหยากไย่มันจะขึ้นแล้ว
“ทำไมยังไม่เข้าไปอีกครับคุณขนมชั้น” นี่คือเสียงของภาคภูมินักแสดงดาวรุ่งที่ได้เล่นละครคู่กับฉัน พวกผู้ชายก็คงจะหลงเสน่ห์ของฉันนั่นแหละค่ะ พักหลัง ๆ มาขายขนมจีบแทบทุกวัน ก็คนมันสวยอะ55555
“รอ…”
“รอพี่ชายมาอ่ะค่ะ แต่คงไม่มีแล้วมั้ง” พี่น้ำหวานพูดแทรก ภาคภูมิยิ้มให้พี่น้ำหวานก่อนจะหันมาทางฉัน
“เราเข้าไปด้วยกันนะครับคุณขนมชั้น”
“ค่ะ” ปกติฉันไม่เคยอยากจะคุยกับภาคภูมิเลย แต่ในเมื่อพี่อินทัชไม่มาฉันก็เลยเดินไปพร้อม ๆ กับเขา เอาวะ! สวยเริดเชิดไว้ก่อน เรื่องส่วนตัวค่อยไปหอนที่บ้าน
งานยิ่งใหญ่อลังการพิธีกรก็พูดไปเรื่อย ฉันกับภาคภูมิเรานั่งข้างกัน
“และนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมปีนี้ได้แก่…” พิธีกรเอ่ยพร้อมกับเสียงดนตรีดังกึกก้อง นักแสดงมากมายต่างลุ้นรางวัลนี้กันทั้งนั้น “คุณขนมชั้น อภิญญา ดำรงค์พงษ์เมธาครับ”
“กรี๊ดดด!! ขนมชั้นได้ อร้ายดีใจที่สุดเลย” พี่น้ำหวานกรีดร้องออกมาอย่างดีใจ ฉันนี่มือสั่นเลยค่ะมันดีใจมาก ถึงแม้ว่าฉันจะได้รางวัลทุกปีแต่ความรู้สึกนี้มันก็ยังไม่ชินอยู่ดีค่ะมันดีใจมันตื่นเต้นจนมือไม้สั่นไปหมด
“หนมชั้นก็ดีใจค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่น้ำหวานแล้วก้าวเดินขึ้นเวทีอย่างสง่างาม
- ผู้เขียน
