ตอนที่ 17
หลายวันต่อมา องค์หญิงหลิ่งเหวินก็ถูกส่งตัวกลับแคว้นเหอ
อย่างเช่นที่คิดไว้ เพราะการกระทำของนางในวันนั้นได้สร้างความ
ขุ่นเคืองให้กับลี่หยางอยู่ไม่น้อย แม้นางจะไม่ถือสาเพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาระหว่างแคว้น แต่เขากลับไม่ยินยอม
‘นางพูดจาร้ายกาจใส่เจ้าเช่นนี้ คิดว่าข้าจะยอมปล่อยไปง่าย ๆ งั้นหรือ? ข้าไม่ยกกระบี่ขึ้นมาฟันคอก็ดีเท่าไหร่แล้ว เป็นองค์หญิงแล้วอย่างไร ข้าหาได้เกรงใจไม่ นางจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม’
น้ำเสียงของเขาฟังดูเกรี้ยวกราด ทำให้นางนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เป็นสหายเขามาหลายสิบปีทำไมจะไม่รู้เล่าว่าเขาเป็นคนเช่นไร ทุกครั้งที่เป็นเรื่องของนาง เขาก็มักจะจริงจังเช่นนี้เสมอ
ดังนั้นเขาจึงได้ส่งจดหมายไปแจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมไปถึงเรื่องที่องค์หญิงหลิ่งเหวินไม่รู้จักมารยาทที่พึงกระทำ พูดจาดูหมิ่นและหยามเกียรติผู้ซึ่งเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท ทำให้ผู้ปกครองแคว้นต้องรีบ
