ตอนที่ 11
นับตั้งแต่ที่หานลู่เหมยแต่งเข้ามาอยู่ในวังชงหยวน เหล่านางกำนัล
และขันทีต่างสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของผู้เป็นเจ้าของวัง เพราะในทุก ๆ เช้า ทุกคนจะได้ยินเสียงหยอกล้อและเสียงหัวเราะที่ดังเล็ดลอดออกมาจากตำหนักของพระชายา ทำให้บรรยากาศที่เคยเงียบเหงากลับดูมีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด
“เหมยเหมย เจ้ากินเยอะ ๆ นะ ร่างกายของเจ้าจะได้แข็งแรง เวลาที่เจ้ายอมมีโอรสและธิดาให้กับข้า จะได้ไม่มีปัญหายามเมื่อเจ้าคลอด” เขาว่าพร้อมกับตักอาหารให้กับภรรยาด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ริมฝีปากของเขายังคงประดับรอยยิ้มหวาน ทำให้นางที่กำลังรับประทานมื้อเที่ยงถึงกับชะงักค้าง พลางหันไปจ้องเขาด้วยสายตาคล้ายไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินเมื่อคืน
มารดามันเถอะ!! นี่เขารู้ตัวบ้างหรือไม่ ว่าตัวเองได้เผลอพูดอะไรออกมา
“ลี่หยาง นี่เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ ใครจะคลอดลูกให้เจ้ากัน
อีกอย่างข้าบอกเจ้าแล้วมิใช่หรือ ข้ามองเจ้าเป
