ขณะเจียงฮองเฮาหลับตาพักผ่อนไปแล้ว เจียงหรูเหม่ยเพิ่งกลับถึงจวนโหว
ยามไปรีบร้อนเป็นอย่างยิ่ง ยามกลับสีหน้าผ่อนคลายไม่น้อย ดังนั้นพอเจิ้นเหยาเหยามาถึงเรือนชงเฟินจึงเห็นว่ามารดากำลังกินผลไม้แช่เย็นอยู่
“มารดา” เรียกด้วยเสียงแหบแห้งนัก
เจียงหรูเหม่ยรีบกวักมือเรียกบุตรสาว “เหยาเอ๋อ มากินลำไยแช่น้ำแข็งเร็วเข้า หวานชื่นใจนัก”
“มารดา”
ท่าทีของเจิ้นเหยาเหยาอึดอัดขัดใจยิ่ง ทั้งๆ ที่ข่าวลือเรื่องสัญญาหมั้นหมายกับตระกูลเยว่แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง แต่มารดากลับไม่ร้อนใจ ไปเฝ้าฮองเฮากลับมาก็ยังไม่บอกนางว่าเป็นยังไงบ้าง
“เจ้าอย่าร้อนใจไปเลย” คนเป็นมารดาได้แต่ตบหลังมือบางนุ่มของบุตรสาวเบาๆ “ท่านป้าของเจ้า รับปากแล้วว่าภายในสามวัน จะนำตัวพี่สาวคนนั้นของเจ้ามาส่งถึงจวนโหว เมื่อนางกลับมาแม่จะมอบฐานะคุณหนูใหญ่ให้ แล้วส่งไปแต่งงานกับคุณชายเยว่ผู้นั้น”
“ท่านป้ารับปากจริงๆ นะเจ้าคะ”
“ด้วยอำนาจของท่านป้
