รสสิกาเข้าไปหาอัครพลในห้องทำงาน เธอนั่งรอเขาเงียบๆหยิบมือถือมาเล่นฆ่าเวลา
อยู่แบบนี้มาพักใหญ่ อัครพลก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย เอกสารกองเต็มโต๊ะ ไม่มีทีท่าว่าจะเคียร์เสร็จง่ายๆ รสสิกาดูเวลา นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วจึงเดินเข้าไปหาอัครพล
" อัคค่ะ เที่ยงกว่าแล้วนะ พักก่อนค่ะ ไปกินข้าวกัน "
" โรส ไปกินเถอะ ผมยังไม่หิว งานด่วน ต้องรีบเคียร์ให้เสร็จ โปรเจคใหม่พวกนี้ ผมต้องอ่านให้ดี ก่อนเซ็นอนุมัติ จะรีบร้อนไม่ได้"
" แต่อัคค่ะโรสไม่อยากไปกินคนเดียว โรสอุตส่าห์มานั่งรอคุณตั้งหลาย ช.ม นะ"
" ผมก็บอกคุณ ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าผมไม่ว่าง
และผมก็ไม่ได้ขอให้คุณมารอผมด้วย"
อัครพลถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะเอ่ยขึ้น โดยไม่มองหน้ารสสิกา แม้แต่น้อย
" อัค โรสอยากรู้ว่าเมื่อไหร่คุณจะหย่า
คุณบอกว่าครบ3ปีคุณจะหย่าไม่ใช่เหรอ นี่ก็จะ3ปีแล้วนะ"
อัครพลวางปากกา เงยหน้ามองรสสิกา ดวงตามีประกาย
