4.เหมือนไม่มีตัวตน
1032 คำ
อาทิตย์ต่อมา ที่สตูดิโอบริษัท มีการถ่ายภาพนิ่ง โปรโมทเครื่องประดับเพชรเซ็ทแรก
รสสิกาสวมเดรสเกาะอกแบรนด์ดังสีขาว ชายกระโปรงมีลวดลายดอกไม้เล็กๆสีชมพู ผมสีน้ำตาลดัดลอน ปล่อยสยายยาวถึงกลางหลัง เครื่องประดับเพชรครบชุด ทั้งสร้อยคอ ตุ้มหู และข้อมือ ระยิบระยับอยู่บนตัวเธอ ยามที่เธอขยับร่างกายไปมาด้วยท่วงท่าต่างๆ ดูงดงามราวกับเทพธิดา
เธอไม่คิดเลยว่าเครื่องประดับที่เธอออกแบบ จะต้องไปอยู่บนตัวของรสสิกา คนรักของสามีเธอ ก่อนหน้านี้เธอได้แรงบันดาลใจในการออกแบบ มาจากพิชญา เมื่อเห็นเธอในละครที่รับบทเจ้าหญิง เธอจึงได้ออกแบบ เครื่องประดับเพชรเซ็ท รอยัล ไดมอนด์ ขึ้นมา เป็นเครื่องประดับครบเซ็ท ทั้งสร้อยคอ ตุ้มหู และกำไล เพชรสีชมพู อ่อนหวาน แต่ให้ความรู้สึกหรูหราเหมือนเจ้าหญิง เพราะแบบนี้เธอถึงได้ เจาะจงว่าพรีเซนเตอร์ต้องเป็นพิชญา แต่สุดท้าย อัครพลกลับทำตามใจตัวเอง เอาคนรักของเขามาเสียบแทน
ทำยังไงได้ในเมื่อเขาเป็นประธานใหญ่ เขาพูดคำไหนก็ต้องคำนั้น
เธอมองไปที่อัครพลซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล เขากำลังมองรสสิกาอยู่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล ต้องยอมรับว่าวันนี้รสสิกาสวยมาก แม้แต่ผู้หญิงด้วยกัน ยังยากจะละสายตา
" พักแล้ว พี่วิไปกินข้าวกัน "
" อือ" มาณวิกามองดูอัครพล ที่เดินไปหารสสิกา เธอไม่รู้หรอก ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่อัครพล ยิ้มแย้มตลอดเวลา เธอเมินหน้าหนีเดินออกไปพร้อมกับอิงอร
" พี่วิ วันนี้เป็นวันเกิดพี่ดิน จัดเลี้ยงที่ซี๊ดซ๊าดผับ พี่จะไปด้วยไหม "
มาณวิกาครุ่นคิด เธอไม่ค่อยชอบไปที่แบบนั้น อีกอย่างตอนนี้เธอท้องอยู่ ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้ แต่ถ้าไม่ไป ก็จะดูไม่ให้เกียรติผู้กำกับคนเดียวของบริษัท
" พี่จะไป แต่ไปแป๊ปเดียวนะ คงอยู่นานไม่ได้ ไม่ค่อยสบายหน่ะ "
" พี่ไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมากรึเปล่า แล้วไปหาหมอรึยัง ถ้าอย่างงั้นพี่ไม่ต้องไปหรอก กลับไปพักดีกว่า เดี๋ยวฉันบอกพี่ดินให้เขาไม่ว่าอะไรหรอก "
" ไม่เป็นไร พี่แค่เวียนหัวนิดหน่อย ไปร่วมงานสักพักแล้วค่อยกลับ "
zeedzadผับ
หัสดินผู้กำกับหนุ่มวัย27จัดเลี้ยงวันเกิด คนในบริษัทหลายคน ทั้งที่สนิทและไม่สนิท ต่างพากันมาร่วมงาน อัครพลให้เงินพิเศษมาก้อนหนึ่ง ให้ทุกคนกินดื่มกันให้เต็มที่ มาณวิกามาพร้อมกับอิงอร พวกเธอมาช้าเพราะมัวแต่เลือกของขวัญกันอยู่
อิงอรผลักประตูห้องvip6 เข้าไป มาณวิกาเดินตาม ทุกคนมากันหมดแล้ว เมื่อเห็นคนมาใหม่ก็ต่างหันมา จ้องพวกเธอเป็นตาเดียว จนอดประหม่าไม่ได้
" คือพวกฉันมัวแต่เลือกซื้อของขวัญอยู่ เลยมาช้าไปหน่อย นี่ค่ะสุขสันต์วันเกิดนะค่ะ " มาณวิกาพูดจบก็ยื่นของขวัญให้หัสดิน อิงอรก็ยื่นให้ตาม
" ไม่เป็นไรครับ มาช้าดีกว่าไม่มา ผมดีใจนะที่คุณวิมา ขอบคุณสำหรับของขวัญครับ อิงอรด้วยนะขอบคุณมาก ที่จริงไม่ต้องมีของขวัญก็ได้นะครับ แค่มาผมก็ดีใจแล้ว "
" ได้ไงค่ะวันเกิดทั้งทีก็ต้องมีของขวัญสิ งานเลี้ยงทั้งทีอรไม่พลาดแน่ ไปค่ะพี่วิไปนั่งตรงนู้นกัน " อิงอรจูงมือมาณวิกาไปนั่งตรงที่ว่าง
ประตูเปิดออกอีกครั้ง อัครพลเดินเข้ามามีรสสิกาตามมาติดๆ
"เฮอะ ตัวติดกันเหลือเกินนะ ห่างกันไม่ได้เลยรึไง " อิงอรพูดด้วยความหมั่นไส้
" ก็เขาเป็นคนรักกันนี่ ก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันตลอด เป็นเรื่องธรรมดา "
" คู่รักอะไร แบบนี้เขาเรียกว่าชู้ พี่วิต่างหากที่เป็นภรรยามีทะเบียนสมรส " อิงอรเบ้ปากสายตาฉายความรังเกียจ
มีทะเบียนสมรสแล้วยังไง ในเมื่อใจเขาไม่ได้อยู่ที่เธอ มาณวิกามองดูรสสิกาที่นั่งเคียงข้างอัครพล ส่งยิ้มให้กันไม่แคร์สายตาคนอื่น
เธอกับอัครพล จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยา ทั้งบริษัทรู้แค่ไม่กี่คน อิงอรก็เป็นอีกคนที่รู้ เขาไม่อยากเปิดเผย เธอก็ไม่ว่าอะไร และไม่คิดที่จะประกาศตัวด้วย เธอรู้ดีว่าเขา ไม่อยากให้ใครรู้ เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา เพราะวันนึงเราทั้งคู่จะต้องหย่ากันอยู่ดี เพียงแต่ตอนนี้ เธอกับเขายังไม่ได้หย่า เขาก็อยากจะประกาศตัวคนใหม่ซะแล้ว
" คุณดินค่ะ แก้วนี้ฉันดื่มให้คุณค่ะ ขอโทษด้วยนะ ฉันพึ่งจะรู้จากอัคเมื่อกี้ ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ เลยไม่ได้เตรียมของขวัญมาให้ "
" โอ้ ไม่เป็นไรครับ คุณโรส มาครับชนแก้ว "
" แหมบอสอัคกับคุณโรสนี่ เหมาะสมกันขริงๆนะ คนหนึ่งก็หล่ออีกคนก็สวย "
" ใช่ๆ ที่ข่าวลือว่า2คนเป็นแฟนเก่ากันแล้วกลับมาคบกันอีก นี่เรื่องจริงใช่ไหม "
" ก็เห็นๆอยู่ บอสเทคแคร์คุณโรสดีเวอร์ซะขนาดนั้น ยิ่งกว่าเรื่องจริงอีก "
" ถ้าอย่างงั้น ต่อไปคุณโรสก็อาจจะมาเป็นนายใหม่ของพวกเราอีกคนงั้นสิ "
" ชัวร์ เลย อย่างงั้นฉันก็ต้องทำดีกับคุณให้มากหน่อย ไปแกไปชนแก้วกับคุณโรสกัน "
มาณวิกาได้ยินที่ทั้ง2คุยกัน เธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา พยายามไม่คิดมากแต่ก็อดไม่ได้ หลายคนเข้าไปขอชนแก้วกับรสิกา พูดประจบประแจงเธอ เพราะรู้ว่าเธอคือคนรักของอัครพล
อัครพลก็ยิ้มแย้มตลอดเวลา ทุกคนพูดคุยหัวเราะกันสนุกสนาน พูดจากระเซ้าเย้าแหย่ อัครพลกับรสสิกา ไม่มีใครสนใจเธอที่นั่งอยู่มุมห้อง เหมือนว่าเธอไม่มีตัวตน อิงอรเห็นท่าไม่ดี หลังจากผ่านไปสักพักจึงชวนมาณวิกากลับ
- ผู้เขียน
