พิศวาสน้องเลี้ยง

สัมผัสที่คุ้นเคย

ตอนที่ 4

เสียงเคาะประตูหน้าห้องภีมภวัตดังขึ้นซึ่งเขารู้ว่าคนเคาะประตูเป็นใครประตูถูกเปิดออกเบาๆ

“เข้ามาสิ” หญิงสาวอายจนหน้าแดงเหมือนลูกตำลึง เบื้องหน้าของเธอคือชายหนุ่มหล่อเหลาดังเทพบุตรสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินทับโดยผูกไว้หลวมๆ เผยให้เห็นอกแกร่ง เขานุ่งกางเกงนอนขายาวสีขาวเพียงตัวเดียวใช่เขาไม่ได้สวมเสื้อนอน เขาช่างดูสมส่วน เช็กซี่แลดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก เธออดคิดในใจไม่ได้ว่า จะไม่หลงรักผู้ชายคนนี้ จะมีผู้หญิงคนไหนหนอที่อยู่ใกล้เขาแล้วไม่หลงรัก

“เอ่อ!!... เราจะอยู่ในห้องสองต่อสองเหรอคะ” หญิงสาวถามเงอะงะ มือบางบิดไปมาเบาๆ ด้วยความเขินอายก็นี่มันห้องนอนส่วนตัวของเขาแถมยังอยู่กันสองต่อสอง ถึงจะมีฐานะเป็นพี่น้องกันก็เถอะ เออ..แต่ก็ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ สักหน่อย

ภีมภวัตใช้แขนแข็งแรงรั้งเอวคอดกิ่วของร่างบางระหงเข้าห้องพร้อมดึงแขนให้เดินตามเขาเข้าไปนั่งที่โซฟาสีขาวหรู

“ถ้ามีใครเห็น ฉันจะโทษว่าเป็นความผิดเธอ เพราะเอาแต่ยืนหน้าห้องผู้ชายไม่ยอมเข้ามาสักที”

“คะ” หญิงสาวตอบงงๆ ไม่ทันตั้งตัว ไหงถึงกลายเป็นเธอที่ผิดไปได้

“ต่อไปนี้ก่อนนอน เธอต้องหอมแก้มกู้ดไนท์พี่” ชายหนุ่มเอ่ยต่อในขณะที่หญิงสาวยิ่งตกใจเบิกตากว้างใบหน้าเรียวเล็กแดงเป็นลูกตำลึง เธอหูฝาดไปใช่ไหมโรส

“เอ่อ พี่ภีมคะ โรสว่า.” คำพูดนั้นหายไปเข้าไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหนาร้อนๆ ประกบริมฝีปากของเธอและด้วยความตกใจเธอจึงเผลออ้าปากซึ่งเหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายแทรกลิ้นสากร้อนเข้าไปในโพรงปาก

ลิ้นอุ่นร้อนค่อยๆ ละเลียดลิ้มลองรสชาติความหอมหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างหยอกเย้า เรียวลิ้นสากระคายเกี่ยวกระหวัดละเลียดชิมความหวานทั่วโพรงปากนุ่มไม่เว้นแม้แต่ซอกฟันที่ขาวสะอาดดุจไข่มุกของเธอ

แขนแข็งแรงรั้งเอวคอดกิ่วเมื่อเจ้าร่างบางดิ้นจากการจูบของเขา พร้อมกับใช้มือข้างที่ว่างกดรั้งท้ายทอยหญิงสาวไว้เบามือเพื่อให้ร่างบางตอบสนองสัมผัสที่เขามอบให้หญิงสาวพยายามใช้มือบางผลักอกแกร่งออกจากตัวเธอ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอดิ้นเขากอดรัดเธอแน่นขึ้นเรื่อย ๆ หากแต่ด้วยแรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะต้านทานเขาได้นอกจากปล่อยให้เขาลิ้มลองความหอมหวานจากตัวเธอจนพอใจ ริมฝีปากอวบหนาผละจากปากนุ่มเมื่อเห็นว่าร่างบางในอ้อมกอดกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะจูบอันดูดดื่มและหนักหน่วงที่เขาจงใจทำเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอขัดใจ ริมฝีปากบางนุ่มเริ่มบวมแดงขึ้นมาทันตา

“รู้ไหมว่าเธอช่างหวานเหลือเกินโรส” ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูพร้อมขบใบหูสะอาดน่ารักนั้นเบาๆ เพื่อเป็นการลงโทษที่หล่อนทำตัวน่ารักเกินเหตุ

กลิ่นกายอ่อนๆ ของสาวแรกรุ่นและสัมผัสที่ได้จากร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าท้าให้เขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาไม่เคยมีความต้องการใครเท่าเธอมาก่อนเลย

ถึงกระนั้นเขาจำต้องหยุดความคิดนั้นลงเมื่อได้ยินเสียงใสจากริมฝีปากบางนั้นเอ่ยขึ้น

“พีภีมคะ อย่าแกล้งโรสเลยนะคะ โรสจะไม่ขัดใจพี่ภีมอีกแล้วค่ะ” เธอเริ่มกลัวใจตัวเองเหมือนกันกลัวว่าสักวันความรู้สึกที่เก็บไว้จนลึกสุดใจจะถูกเปิดเผยออกมา หากยังเปิดโอกาสให้เขาได้ใกล้เธอแบบนี้ เธอคิดไม่ออกเลยว่าถ้าเขารู้ว่าเธอคิดยังไงกับเขาผลจะออกมาเป็นเช่นไร

“ทำไมกลัวพี่แกล้งแบบเมื่อก่อนเหรอ”

เขาคงจะเกลียดเธอที่บังอาจไปรักเขา รักพี่ชายตัวเอง และเขาอาจไม่ยอมให้อภัยเธอ ซึ่งเธอเองคงทนไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ สิ่งที่เธอรู้และคอยย้ำเตือนกับตัวเองมาตลอดก็คือเธอยินดีทำเพื่อให้ภีมภวัตมีความสุขไม่ว่าความสุขนั้นจะไม่ได้มีเธอร่วมด้วยก็ตาม

“เปล่าค่ะ..พี่จะแกล้งโรสเท่าไหร่ โรสก็ยอมค่ะ”

“ดีมาก แต่ตอนนี้พี่ขอให้โรสหยุดดิ้นก่อนนะครับคนดี” เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาพร้อมซุกใบหน้าบนไหล่มนเพื่อข่มอารมณ์ไม่ให้รักเธอตรงนี้ ถึงเธอจะอยู่ในฐานะน้องสาว แต่ก็ไม่ใช่น้องของเขาจริง ๆ เสียเมื่อไหร่ และเธอก็อายุครบสิบแปดปีแล้วด้วยซ้ำ

หญิงสาวถึงแม้จะรู้การกระทำนั้น หากแต่ก็ยอมอยู่นิ่ง ๆ ตามคำขอร้องของเขาอย่างว่าง่าย ขณะที่ลมหายใจอุ่นๆ รินรดต้นคอขาวเนียนทำเธอรู้สึกวาบหวามทุกครั้งที่เขาสัมผัส ภีมภวัตค่อยๆ เงยหน้าและอาศัยตอนที่คนตัวเล็กกำลังเผลอ

“กรี๊ด!!! พี่ภีมจะทำอะไรคะ” คนตัวเล็กอุทานอย่างตกใจ เมื่อภีมภวัตลุกขึ้นพร้อมตวัดแขนช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มพาเดินไปที่เตียงกว้างแล้ววางคนตัวเล็กลงบนเตียงแผ่วเบา พร้อมกับทาบทับบนร่างบางจนมิดแล้วสูดเอาความหอมหวานจากพวงแก้มซ้ายขวาดังฟอด ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ โดยดึงร่างบางมากอด เขาใช้ นิ้วชี้เรียวแตะริมฝีบางนุ่มเป็นการเตือนว่าไม่ควรปฏิเสธ

“คืนนี้นอนกับพี่นะ พี่คิดถึงไม่ได้เจอกันตั้งนาน” มือหนาดึงผ้าห่มมาคลุมร่างทั้งสองเอาไว้พร้อมก้มสูดเอาความหอมจากเรือนผมนุ่มสลวยนั้นอีกครั้ง คนตัวเล็กนอนตัวเกร็ง หน้าที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงไปถึงลำคอเนียนลามไปจนถึงใบหู หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าภีมภวัตจะได้ยิน ก็เขาเล่นกอดเธอแน่นจนร่างทั้งสองแนบชิดกันไปทุกส่วนขนาดนั้น

“อย่าเกร็งสิคนดี เดี๋ยวก็เมื่อยแย่หรอก” เธอยอมตามใจเขาแต่โดยดีเมื่อได้ยินเสียงอันอบอุ่นนั้นพร้อมซบหน้าลงบนอกแกร่งเพื่อซ่อนอาการเขินอาย

หัวใจเธอเต้นแรงจนจะกระเด็นออกมาจากอกอยู่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดเขามากขนาดนี้ เธอเองก็ชอบให้เขากอดให้เขาสัมผัส เธอโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้มาตลอด เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าไม่เคยได้รับความรักความเอาใจใส่จากผู้ให้กำเนิดเลย