อย่าคิดหนี..

1398 คำ

ตอนที่ 18 แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง มือหนา ควานหาร่างบางที่ตนกกกอดทั้งคืน แต่ก็ไม่พบเขารีบลุกจากเตียงนอนเพื่อไปดูในห้องน้ำปรากฏว่าไม่พบเช่นกันชายหนุ่มใจหายวูบพอตั้งสติได้ก็รีบคว้าเสื้อที่หล่นอยู่บนพื้นมาสวมพลางหยิบมือถือ พร้อมกดเบอร์ที่เขาคุ้นเคยทันที “โฬม เห็นโรสไหม?” เสียงเข้มถามไปยังปลายสายอย่าง หงุดหงิด เนื่องจากเป็นห่วงโรสสิริน “เมื่อหกโมงเช้า คุณหนูออกจากบ้านไป บอกว่าจะไปเดินเล่นครับ โฬมกรอกสายตอบกลับมาอย่างงงๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยนึกถาม แต่นี่อะไรถามหาแต่เช้าเชียว “ไปไหน กับใคร?” เขารีบถามต่อทันทีแต่พอทราบว่าเธอไปคนเดียว เขาถึงเกือบวิ่งออกจากห้องของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว นี่ยัยตัว แสบเป็นอะไรไปอีกเนี่ย คงไม่ได้คิดจะหนีจากเขาไปหรอกน่ะ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด..โรสสิริน “รถคันหรู ถูกขับออกจากบ้านพักสุดหรูอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเหล่าบอดี้การ์ดที่แยกย้ายกันตามหาตามสถาน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม