ตอนที่ 8
“ไปดูซิว่าใคร” ภีมภวัตสั่งเสียงเข้มหลังจากโฬมดู กล้องจากกริ่งแล้วก็รีบกลับไปรายงานผู้เป็นนายทันทีและคนที่กดกริ่งอยู่หน้าบ้านก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือ ‘นายปานเทพ วิทยาเศรษฐา’ ลูกเจ้าสัวที่พยายามตามจีบโรสสรินมาได้สักพักแล้ว และที่เขารู้จักกับเธอได้ก็เพราะมีลูกพี่ลูกน้องเรียนโรงเรียนเดียวกันกับเธอ หากแต่หญิงสาวไม่เคยสนใจเธอรู้เพียงว่าเขาเป็นเพลย์บอยเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ อายุอานามไล่เลี่ยกับภีมภวัต หากแต่หาสาระอะไรไม่ได้เลย ในสายตาเธอเขาเป็นนักแข่งรถที่ซิ่งไปวันๆ ตามสนามแข่ง รถยนต์เท่านั้น
“นี่เธอนัดไอ้หน้าจืดนั่นมาบ้านฉันหรือเธอก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์” ชายหนุ่มฉายแววตาเอาเรื่องพร้อมกับ จ้องคนตัวเล็กที่หนาถอดสีเพราะคำที่เขาบอกว่าเธอไม่มีสิทธิ์
ภีมภวัตพลางนึกถึงวันแรกที่โรสสิรินเข้ามาในครอบครัววิริยะพงษ์ไพศาล ตอนนั้นหล่อนอายุได้สิบเอ็ดขวบ ขณะที่ภีมภวัตย่างเข้าวัยสิบเจ็ด กำลังเรียนมัธยมปลาย
