ณิชาที่นั่งอยู่เบาะหลังก้าวลงมาจะมานั่งข้างหน้าข้างคนขับ แต่เธอหยุดมองเพื่อนสาวในชุดราตรีสีชมพูน่ารักเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยรอยยิ้ม แล้วสายตาของเธอก็สะดุดกับร่างสูงโปร่งที่เดินสวนกับข้าวหอม ชายคนนั้นอยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ มีหญิงสาวสวยคล้องแขนของเขาอยู่ หัวใจของเธอเกือบหยุดเต้นไป ใบหน้าเกือบจะมีรอยยิ้มแล้วก็จางหาย พอตั้งสติได้ก็รีบมุดเข้าไปนั่งข้างร่มโพธิ์อย่างรวดเร็ว
“มีอะไรหรือเปล่าครับน้องเตย” ร่มโพธิ์สังเกตเห็นสีหน้าแปลกๆของณิชา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คงหิวมากไปหน่อย” เธอเปลี่ยนเรื่อง
“น้องเตยอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม? พี่เลี้ยงเอง” เขาขับรถเคลื่อนผ่านออกมา “อาหารญี่ปุ่น เกาหลีหรืออะไรดี”
“พี่โพธิ์อยากกินอะไรละคะ” ณิชาถามด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นยิ้มน้องสาวให้พี่ชาย
‘อยากกินน้องเตยทั้งตัวจะได้ไหม?’
“หมูกระทะเป็นไง”
“สองคนนี้นะ” เธอหัวเราะ
“ไหวไหมละ”
“ไหวซิคะ เตยหิวจะแย่”
ณิ
