BE INDIGNANT04:หวงในฐานะแฟนเก่า
1741 คำ
BE INDIGNANT 04
*****************************
หลังจากที่เลือกซื้อหนังสือกับเป้เสร็จแล้วเขาก็มาส่งฉันที่คอนโดก่อนจะกลับไป เป้น่ะเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาจีบฉัน
แต่เวลาที่อยู่กับเขาฉันไม่เคยรู้สึกอึดอัดเลยนะเพราะเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องของเราให้ฉันคิดมากเลย
เขาบอกว่าเขาจะจีบฉันแบบนี้เพราะเขาอยากให้ฉันสบายใจเวลาที่ได้อยู่กับเขาไง
พอเป็นผู้ชายคนอื่นน่ะพวกเขาพยายามยัดเยียดตัวเองให้ฉันตลอดเวลาจนทำเอาฉันอึดอัดมากจนต้องปฏิเสธทุกคน
และเป้ก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันไม่คิดที่จะปฏิเสธเขา เพราะฉันอาจจะเปิดใจให้เขาเร็วๆ นี้ก็ได้ไง
แต่ตอนนี้ฉันขออยู่กับตัวเองก่อนแล้วกันนะ เพราะไม่อยากเสียใจเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว ตอนนี้ฉันยังเข็ดกับการมีแฟนอยู่เลย
ตอนนั้นน่ะพี่กาวเองก็ทำให้ฉันเสียใจเอาไว้เยอะมาก รู้นะว่าคนเรามันไม่เหมือนกันเป้อาจจะไม่เป็นเหมือนพี่กาวก็ได้
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะฉันก็ยังไม่อยากเปิดใจให้ใครตอนนี้ แต่ถ้าฉันคิดจะเปิดใจจริงๆ ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นเป้อย่างแน่นอน
“ขอบใจนะที่มาส่งแล้วก็พาไปซื้อหนังสือด้วย”
“ไม่เป็นไร เราเองก็ตั้งใจจะไปซื้อเหมือนกัน แล้วนี่ให้เราไปส่งที่ห้องมั้ย?”
“ไม่ต้องเลย กลับไปได้แล้ว”
ฉันยิ้มให้เป้ที่ถามว่าอยากให้เขาไปส่งที่ห้องหรือเปล่า เขายิ้มให้ฉันแล้วบอกว่าเขาแค่แซวเล่นเท่านั้น ฉันเองก็พอจะรู้ว่าเขาพูดเล่น
ฉันลงมาจากรถแล้วโบกมือลาเขาก่อนจะเดินเข้ามาในคอนโด กำลังจะเดินไปกดลิฟต์แต่แล้วมือของฉันก็ถูกมือหนาของใครบางคนคว้ามือไว้ซะก่อนทำให้ฉันหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่กาวที่กำลังยิ้มให้ฉันอยู่
นี่เขาอีกแล้วเหรอ
เขาจะตามฉันบ่อยมากเกินไปหรือเปล่า เขาไม่คิดว่าฉันจะรำคาญเขาบ้างหรือไง
ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่เอา ไม่กลับไปเอาผัวเก่าอย่างเขาแล้ว ฉันต้องการผัวใหม่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ
“พี่กาว?”
“พี่รอนานเลยนะคะกว่าแจงจะกลับมา”
“มาทำไมคะ?”
“ก็มารอไงคะ คิดถึง”
“กลับไปเถอะค่ะเพราะยังไงแจงก็ไม่คิดที่จะให้พี่กาวเข้าห้องแจงหรอกนะ”
ฉันดึงมือตัวเองออกจากมือของเขาทันที และบอกเขาไปด้วยว่าฉันไม่คิดที่จะให้เขาเข้าห้องฉันแน่ๆ
และการที่เขามาตามฉันแบบนี้มันไม่มีประโยชน์เลยนะเขาจะรู้หรือเปล่า มันมีแต่จะเสียเวลาเท่านั้น
เพราะไม่ว่ายังไงแล้วฉันก็ไม่คิดที่จะกลับไปหาเขาหรอก และไม่คิดที่จะกลับไปรักเขาด้วย
ในวันที่ฉันรักเขา ในวันที่ฉันต้องการเขา แต่เขากลับผลักไสไล่ส่งฉันเหมือนว่าฉันมันเป็นเพียงของตายของเขาเท่านั้นที่อยากจะทำอะไรกับฉันก็ได้
แล้วคิดว่าแบบนี้ฉันอยากจะกลับไปหาเขาหรือเปล่าล่ะ มันสายไปแล้วล่ะสำหรับเรื่องของเรา
เราสองคนมองสบตากันก่อนที่ฉันจะเป็นฝ่ายหลบสายตาเขาไปก่อน เพราะมันไม่สามารถสู้สายตาคู่คมของเขาได้หรอก
ฉันกำลังจะเดินหนีแต่พี่กาวก็เดินเข้ามาขวางเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันเดินหนีเขาไปไหนได้
รู้อะไรมั้ยว่าเมื่อก่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ เพราะเขาเป็นคนที่ไม่มีความอดทนเลยด้วยซ้ำ
และการที่เขาทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้ฉันมองว่าเขาแสนดีขึ้นมาหรอกนะ
อย่าลืมสิว่าเขาเคยทำอะไรเอาไว้กับฉันบ้าง และฉันคิดว่าเขาเองก็คงจะจำได้เหมือนกัน แต่ก็หน้ามึนแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองทำเลวเอาไว้ยังไง
“ทำไมกลับมาป่านนี้ล่ะคะพี่กาว มันตีสองแล้วนะ”
ฉันที่เห็นว่าพี่กาวเพิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะฉันพยายามติดต่อเขาแล้วแต่ติดต่อไม่ได้เลย
ไม่ว่าจะทักไลน์ไปหาเขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ โทรไปเขาก็ไม่รับเลย พอถามพี่ต้นก็บอกว่าแยกกันตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว
พี่กาวตวัดหางตามามองหน้าฉันเหมือนว่าตอนนี้เขาเบื่อฉันมาก ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะแค่ถามเท่านั้นเองว่าเขาไปทำอะไรทำไมกลับมาป่านนี้
ถ้าเขาบอกฉันว่าตัวเองจะไปไหนฉันก็คงไม่ต้องเป็นห่วงเขามากขนาดนี้หรอก และจะได้สบายใจด้วยว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรไป
“แจงเป็นห่วงนะคะ”
“เป็นห่วงหรืออยากจับผิดกันแน่?”
“พี่กาวคิดแบบนั้นเหรอคะ?”
“เออ การที่ถามแบบนี้รู้ป่ะว่าแม่งน่าเบื่อมากขึ้นทุกวัน”
พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย ขอบตาฉันร้อนผ่าวขึ้นมาที่เห็นว่าแฟนตัวเองเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนแบบนี้หรอกนะ เขาน่ารักกับฉันมากกว่านี้ แต่พอเราเริ่มคบกันไปเรื่อยๆ ความเย็นชาของเขาก็เริ่มปรากฏ
เขาทำดีกับทุกคนยกเว้นฉันที่เป็นแฟนของเขา เขาชมผู้หญิงทุกคนต่อหน้าฉันว่าสวยบ้างล่ะ น่ารักบ้างล่ะ
แต่เขาไม่เคยเอ่ยปากชมฉันเลยว่าฉันเป็นแฟนที่น่ารักของเขา แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันน้อยใจได้ยังไง
พอเวลาผ่านไปความหวานของความรักมันก็เริ่มหายไปสินะ นี่ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเหมือนกันทุกคู่หรือเปล่า หรือมันเป็นสันดานของแฟนตัวเองที่มักมากกันแน่
ฉันยืนมองประตูห้องน้ำได้ไม่นานพี่กาวก็เปิดประตูออกมาแล้วมองหน้าฉันที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ไปซื้อข้าวให้พี่หน่อยได้มั้ย แม่งหิวข้าวอ่ะ”
“แต่นี่มันจะตีสามแล้วนะคะ”
“เออรู้แล้ว แต่หิวไงหรือแจงไม่อยากไปซื้อข้าวให้พี่?”
“ก็ได้ค่ะ แล้วพี่กาวอยากกินอะไรล่ะคะ”
“อะไรก็ได้ซื้อมาเหอะ แม่งโคตรหิว”
“...” ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ของเขาไปแล้วสินะ แทบจะไม่ใช่แฟนของเขาแล้วล่ะ
น่าสมเพชตัวเองชะมัดเลย
ตอนนั้นน่ะฉันยอมให้พี่กาวทุกอย่างเลยเพราะว่ามันรักเขามาก ต่อให้ตัวเองจะเจ็บมากแค่ไหนก็เลือกที่จะไม่เลิก
ไม่สิ ต้องบอกว่าบอกเลิกเขาไปแล้วแต่พอเขามาง้อฉันก็ใจอ่อนยอมกลับไปหาเขาเหมือนเดิม แล้วตัวเองก็กลับมาเจ็บเหมือนเดิม และมันก็วนลูปแบบนั้นมาจนนับครั้งไม่ถ้วนด้วย
ถ้าตอนนั้นมีคนด่าฉันว่าโง่ฉันเองก็ไม่โกรธเลยนะ เพราะตอนนั้นฉันมันโง่มากจริงๆ โง่ที่รู้ทั้งรู้ว่าเขานอกใจฉัน
รู้ว่าเขามันใจร้ายกับฉันมากแค่ไหน แต่ก็เลือกที่จะอยู่กับเขาและเลือกที่จะใจอ่อนยอมยกโทษให้เขาด้วย
แต่ตอนนี้ฉันจะไม่โง่เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว อีแจงคนโง่คนนั้นมันหายไปแล้ว
และต่อให้ตอนนี้พี่กาวคุกเข่าขอร้องให้ฉันกลับไปรักเขาเหมือนเดิมก็ไม่ได้ผลหรอกนะ เพราะใจของฉันมันไม่ได้มีเขาแล้วไง มันสามารถอยู่ได้โดยที่ไม่มีเขาได้แล้ว
“พี่ต้องทำยังไงนะ แจงถึงจะรู้ว่าตอนนี้พี่รู้สึกผิดจริงๆ นะคะ”
“ต่อให้แจงจะรู้ว่าพี่กาวรู้สึกผิด แจงก็ไม่คิดที่จะกลับไปรักพี่แล้วล่ะค่ะ แจงบอกแล้วไงคะว่าเรื่องของเรามันไปด้วยกันไม่ได้แล้ว”
“เพราะตอนนี้แจงมีผู้ชายคนอื่นแล้วใช่ป่ะ?”
“ก็แล้วแต่จะคิดเลยค่ะ ก็อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้”
ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนจะตอบเขากลับไปว่าที่ฉันไม่ยอมกลับไปหาเขาอาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้ฉันมีคนที่อยู่ในใจฉันแล้วก็ได้
พอฉันพูดแบบนั้นพี่กาวก็ทำหน้าไม่พอใจใส่ฉันเหมือนเขาไม่ชอบให้ฉันพูดแบบนั้น
และไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนมายุ่งกับฉันทั้งนั้น ตอนที่เขามีสิทธิ์หวงฉันได้อย่างเต็มที่น่ะเขากลับไม่ทำ
แต่พอตัวเองไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันแล้วกลับอยากอ้างสิทธิ์งั้นเหรอ เหอะ มันไม่ทันแล้วล่ะ
“ต่อให้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วพี่ก็หวงแจงอยู่ดี หวงแฟนเก่าอ่ะเคยได้ยินป่ะ”
“ไม่คิดว่าทำแบบนี้มันจะเสียเวลาพี่กาวเหรอคะ แจงคิดว่าให้พี่กาวเอาเวลามาตามง้อแจงไปหาผู้หญิงคนอื่นน่าจะดีกว่านะคะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าพี่ต้องการแจงแค่คนเดียว และพี่ก็ไม่ยอมให้แจงไปมีผัวใหม่ด้วย”
“เลิกสั่งได้แล้ว จะไปไหนก็ไป”
ฉันคิดว่าตัวเองพูดดีกับเขามากเกินไปแล้วนะ และฉันเชื่อว่าต่อให้เป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงไม่มีใครอยากกลับไปคบกับเขาหรอก
ผู้ชายที่ไม่เคยทำหน้าที่แฟนที่ดีเลย และไม่เคยอยู่ให้แฟนตัวเองต้องการ
ในวันที่ฉันต้องการจะจับมือเขาน่ะเขากลับไปจับมือกับผู้หญิงคนอื่น คิดว่าฉันยังอยากกลับไปรักเขาอยู่มั้ย
และฉันคิดว่าเขาเองก็น่าจะรู้คำตอบของฉันดีกว่าใครนะ
- ผู้เขียน
