เช้า ไวโอเล็ตตื่นเพราะรู้สึกไม่สบายตัว อาการปวดหัวเล่นงานเธออย่างหนักและเมื่อมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นลัมบาน่าก็ทำเอาใจคนตัวเล็กสั่นไหว เมื่อคืนมีอะไรกันหนักพอควรสำหรับครั้งแรกแต่พอตื่นขึ้นกลับไม่เจอคนที่ร่วมรักกันซะงั้น
“มองหาป๊าเหรอคะ?” ลัมบาน่าเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกะละมังและผ้าสีขาวผืนเล็ก
“ไวน์นึกว่า…”
“คิดว่าป๊าฟันแล้วทิ้งหนูหรือไง?”
“ขอโทษค่ะ”
“ลุกขึ้นไหวมั้ย เดี๋ยวเช็ดตัวแล้วจะไปเอาข้าวต้มมาป้อน” ร่างบางพยักหน้ารับ ก่อนจะค่อย ๆ ยันตัวพิงหัวเตียง
“เอามือมาก่อนค่ะ” เธอส่งมือให้เขาอย่าง่ายดาย ลัมบาน่าลูบผ้าลงที่หลังมือเพื่อให้เธอได้ปรับอุณหภูมิของร่างกาย แอร์ห้องถูกปรับจนค่อนข้างร้อนเพื่อให้เธอไม่หนาวตอนที่เขาลูบผ้าไปตามร่างกาย
“ยิ้มอะไร?” ชายหนุ่มเงยหน้ามองแล้วพบว่าเธอกำลังจ้องเขาด้วยรอยยิ้ม
“แค่ดีใจที่ได้เป็นผู้หญิงของคุณป๊า”
“หึ!” เขาส่งเสียงในลำคอเมื่อรู้สึกเขินและก้มหน้าก้มตา
