บทที่ 21
หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้นและหันหน้าหนี ในขณะที่คีแรนกำลังกัดฟันแน่นเพื่อข่มความเสียวกระสันจากการถูกร่องสาวบีบรัดเอาไว้สุดกำลัง เขาจะรอให้หล่อนคลายความเจ็บปวดก่อน ค่อยเดินหน้าต่อไป แต่...เขาทรมานเหลือเกิน...
“โอ้ว...เธอแน่นมากรู้ไหมพราวเนตร...”
หล่อนไม่ตอบเขา รู้สึกอดสูเหลือเกิน
“แน่นจนฉันแทบจะหายใจไม่ออก โอ้ว...บีบไอ้นั่นของฉันไม่หยุดเลย โอ้ว...ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว...โอ้ว...” คีแรนหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเสียวกระสันเมื่อความเป็นชายที่ฝังลึกอยู่ภายในร่างสาวถูกกลีบเนื้อนางบีบรัดรุนแรง
ไม่เคยมีเซ็กซ์ครั้งไหนเลยที่ทำให้เขาต้องใช้ความอดทนมากมายขนาดนี้
“ฉัน...ทนไม่ไหวแล้วพราวเนตร” เขาคำรามเสียงกระเส่า หน้าตาบิดเบี้ยวเหยเก “ฉันทรมาน...ฉันต้องขยับ...ต้องขยับในตัวของเธอ โอ้ว...โอ้ว...”
“แต่พราว...เจ็บ...”
“มันจะดีขึ้น...ฉันจะทำให้เธอ...รู้สึกดีขึ้น โอ้ว...ทำไมรัดแรงแบบนี้นะ...”
คีแรนคำ
