บทที่ 18
น้ำเสียงของคีแรนทั้งแหบกระเส่า “แต่ถ้าไม่ดื้อ ฉันจะพยายามไม่รุนแรงกับเธอ” แม้น้ำเสียงของเขาจะอ่อนโยนลง แต่ก็ยังไม่อาจขจัดความหวาดกลัวในจิตใจของหล่อนให้จางหายไปได้ น้ำตาจึงร่วงรินไม่ขาดสาย และก็ต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างไม่มีทางเลือก
คีแรนระบายยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นคนตัวเล็กหลับตาลงอย่างยอมศิโรราบ ใบหน้าหล่อจัดจึงโน้มต่ำลงมาหาอีกครั้ง พร้อมๆ กับริมฝีปากของหล่อนถูกครอบครองด้วยความดุดัน เร่าร้อน และเต็มไปด้วยสัมผัสที่ปลุกเร้า
“อื้อ...”
หล่อนร้อนฉ่าทรมาน ร่างกายเริ่มเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ จูบของคีแรนร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือใหญ่ของเขากางกว้างออก ก่อนจะกอบกุมลงมาบนปทุมถันอวบใหญ่เกินตัวของหล่อน เขาบี้คลึงด้วยลีลาที่ทำให้หล่อนต้องร้องซี้ดซ้าดและเผยอตัวขึ้นหา เสียงหัวเราะพึงพอใจของคีแรนยามได้ยินเสียงครางของหล่อนดังออกมาจากลำคอ และนิ้วยาวก็ถูไถยอดอกสีหวานของหล่
