บทที่ 16
คีแรนกลับมาถึงบ้านก็ถามคนใช้ทันที “พราวเนตรอยู่ที่ไหน”
“เอ่อ ที่ห้องพักค่ะ พี่ลำดวนกำลังเฝ้าอยู่ค่ะ”
คีแรนไม่คิดจะเสียเวลาคุยกับสาวใช้ต่ออีก เขารีบก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องพักของพราวเนตรด้วยความร้อนใจทันที พอไปถึงก็พบว่าพ่อแม่ของหญิงสาวก็อยู่ด้วย
“น้าทั้งสองคนไปทำงานเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ ผมจะจัดการเอง”
“ค่ะคุณคีแรน”
พ่อกับแม่ของพราวเนตรออกไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ลำดวนที่เฝ้าพราวเนตรอยู่อีกคน
“พราวเนตรเป็นยังไงบ้าง”
“ยังไม่ฟื้นเลยค่ะ”
“ตามหมอมาดูหรือยัง”
ชายหนุ่มเดินไปหยุดที่ขอบเตียง มองดวงหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดของหญิงสาวด้วยความเป็นกังวล
“ตามมาแล้วค่ะ หมอบอกว่าน่าจะถูกยานอนหลับชนิดร้ายแรง คงพรุ่งนี้เช้านั่นแหละค่ะกว่าจะฟื้น”
คีแรนกำมือแน่น ดวงตาลุกเป็นไฟ “ฉันน่าจะกระทืบไอ้ระยำนั่นให้มากกว่านี้”
“คุณคีแรนว่าอะไรนะคะ”
ลำดวนได้ยินไม่ชัดก็เอ่ยถาม
“ไม่มีอะไรหรอก ลำดว
