บทที่ 14
พราวเนตรจ่ายเงินให้มอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาหาอภิชัยที่ยืนรออยู่ริมถนน
“พี่ชัยเป็นยังไงบ้างคะ”
“พี่ไม่เป็นไรมากหรอก”
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ เอ่อ...ไหนตำรวจล่ะคะ”
เมื่อมองไปรอบๆ ตัวแล้วไม่มีตำรวจอย่างที่อภิชัยบอกตอนโทรศัพท์คุยกัน ก็ทำให้หญิงสาวแปลกใจยิ่งนัก
“ตำรวจปล่อยตัวพี่แล้วล่ะ บอกว่าจับผิดคน”
“อ้าว...”
พราวเนตรมึนงง
“พี่ขอโทษพราวด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา”
แม้จะรู้สึกมึนงงไม่น้อย แต่พอเห็นอภิชัยปลอดภัยหล่อนก็ไม่อยากหาความใดๆ อีก
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่ชัยปลอดภัยก็ดีแล้ว งั้นพราวกลับไปทำงานต่อนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนสิพราว”
อภิชัยคว้าแขนของพราวเนตรเอาไว้ พร้อมกับดึงไม่ให้หญิงสาวก้าวเดิน
“คะ?”
“ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว ไปกินข้าวกลางวันกับพี่หน่อยไม่ได้เหรอ นี่พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ ตั้งแต่เช้า” อภิชัยพยายามเรียกคะแนนสงสารจากหญิงสาวตรงหน้า
พราวเนตรรู้สึกหวั่นใจแปลกๆ โด
