ใช่ลูกคุณวายุไหม
1138 คำ
4ปีผ่านไป
ตอนนี้ฉันได้กลับมาทำงานกับลูกสาวน้องวันใหม่ที่ได้รางวัลชนะเลิศสาวน้อยที่มีความสดใส ตั้งแต่คลอดลูกมาทุกอย่างในชีวิตของฉันมันเปลี่ยนไปเลย ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมหลายๆคนถึงได้บอกว่าการซื้อสังคมให้ลูกมันจำเป็นขนาดไหน วันใหม่ไม่มีคุณพ่อแต่มีลุงตุลย์ที่ทำหน้าที่แทนพ่อแทบทุกอย่าง
ตอนนี้ตุลย์ได้ขึ้นเป็นรองประธานบริษัทของครอบครัวแม้จะอยากดึงเอวาไปทำงานด้วยแต่เอวาก็อดห่วงลูกไม่ได้ เธอไม่อยากให้พนักงานคนอื่นมามองว่าเธอมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น
“มี๊ขาวันนี้น้าสาบอกว่าจะมาหาวันใหม่จริงไหมคะ น้าสาไม่โกหกใช่ไหมคะ”
“ถ้าน้าสางานไม่ยุ่งน้าสาต้องมาอยู่แล้วค่ะ แล้ววันนี้ไปเรียนมาเป็นยังไงบ้างคะ”
“สนุกมากเลยค่ะ แต่คุณครูบอกให้วันใหม่วาดรูปครอบครัวไปส่งด้วย วันใหม่ขอวาดลุงตุลย์ได้ไหมคะ วันใหม่ไม่มีพ่อ”
ทำไมสั่งงานแบบนี้ให้เด็กนะ มันมีอีกหลายครอบครัวนะที่พ่อแม่แยกทางกันโรงเรียนนี้ทำไมถึงไม่ให้ความสนใจเรื่องนี้เลย รอบก่อนก็ให้การบ้านที่ต้องทำกิจกรรมร่วมกับคุณพ่อ แล้วเด็กที่ไม่มีพ่อจะทำยังไง
“มาแล้วค่ะคนสวยของน้า”
“น้าสามาแล้วววว”
ฉันปล่อยให้น้าหลานได้คุยกันไปก่อนเพราะตอนนี้ฉันกำลังแพ็คของอยู่เสื้อผ้าเด็กกำลังขายดี ไม่ขายดีได้ไงนางแบบของฉันสวยขนาดนี้
“มึงกูมีงานมาให้มึงด้วย”
“งานอะไรของมึง”
“ถ่ายแบบแม่ลูกแบรนด์วาริส อีริชชี่มันเลิกกับคุณวายุแล้วนะคุณวายุจับได้ว่ามันแอบเจาะถุงยางแต่มันบอกกูว่ามันไม่รู้เรื่อง แอบสงสารมันนะไม่รู้ว่าเป็นข้ออ้างที่จะเขี่ยมันทิ้งหรือเปล่าแต่อีริชชี่มันไม่ยอมมันเก็บเสื้อผ้าไปอยู่คอนโดคุณวายุแล้ว”
“คบกันมาตั้งหลายปีไม่น่าเลิกกันเพราะเรื่องแค่นี้นะ”
“4ปี อีเอวาขาาา ไอ้คุณวายุมันจิ้มอีริชชี่คนเดียวหรือไง มันถูกใจใครมันก็จิ้มหมดแหละ!”
“นั่นสินะ”
“สรุปถ่ายไหมคุณวาริสเขาเอ็นดูมึงมากนะตอนมึงท้องเขาก็ส่งเสื้อผ้ามาให้มึงขาย ตอนนี้มึงควรกลับไปตอบแทนเขาหน่อยไหม”
“กูรู้แล้วแต่กูแค่ไม่อยากเจอใครบางคน”
“กูถามจริงวันใหม่ใช่ลูกคุณวายุหรือเปล่า”
ของในมือฉันถึงกับหล่น ฉันมองหน้าลูกสาวที่มีความเหมือนพ่อของเธอทุกระเบียบนิ้ว จะปฏิเสธยังไงได้ในเมื่อDNAมันอยู่บนใบหน้าขนาดนี้
“มึงไม่ต้องห่วงหรอกตอนนี้คุณวายุได้เป็นรองหัวหน้าพรรคแล้วไม่เข้ามาวุ่นวายกับงานพี่สาวเขาแล้วล่ะ”
“อืมถ้างั้นก็ได้ ฝากมึงจัดการต่อด้วยแล้วกัน”
สาได้แต่มองเพื่อนที่ต้องสู้ชีวิตกับลูกเพียงลำพังแต่อีกฝ่ายกับใช้ชีวิตไม่ทุกไม่ร้อน ยิ่งถ้าริชชี่รู้เพื่อนคงได้แตกหักกันแน่ แค่คุณวายุส่องไอจีเอวาริชชี่ก็โทรมาระบายอารมณ์แทบทุกวัน
เมื่อถึงวันที่เอวาต้องพาวันใหม่เข้าเมืองเพื่อไปหาคุณวาริสตุลย์ก็อาสาขับรถพามาเพื่อดูแลเธอกับวันใหม่ที่ซุกซนไม่เอาใคร การมาเหยียบที่บริษัทวาริสทำให้เธอกลายเป็นที่สนใจของนักข่าวอีกครั้ง
“มี๊มีคนถ่ายรูปวันใหม่ด้วยยย” เสียงเจื้อยแจ้วทำให้วาริสที่กำลังตรวจงานหันมามองถึงได้เห็นความสดใสของเด็กน้อยที่ตนเฝ้ารอมานานหลายปี
“เอวา”
“คุณวาริสสวัสดีค่ะ วันใหม่ขาสวัสดีคุณป้าก่อนค่ะ”
“สวัสดีค่ะ” วันใหม่ยกมือไหว้พร้อมย่อตัวจนเกือบล้มทำให้วาริสต้องรีบเข้ามารับตัวเอาไว้
“น่ารักจังเลยในที่สุดก็ได้ร่วมงานสักทีนะเอวา”
“เอวาขอโทษนะคะที่ทำให้คุณวาริสเสียงานเพราะเอวา”
“ช่างมันเรามาเริ่มกันใหม่ดีกว่า เดี๋ยวขึ้นไปดูตัวอย่างชุดกัน”
เอวาลากตุลย์เข้ามาด้วยแม้ตุลย์จะเขินแต่ก็ยอมเข้าลิฟต์มาแต่โดยดี วาริสหันมามองทั้งสองคนที่ซุบซิบกันก็เผยยิ้มออกมาเพราะคิดกว่าเอวาคงเจอคนที่ดีพร้อมแล้ว
“มีชุดลุงตุลย์ไหมคะ” วันใหม่เงยหน้ามองวาริสทำให้วาริสยิ้มออกมา
“จริงๆมีนะคะแต่คุณลุงจะถ่ายด้วยเหรอ”
“ไม่ครับไม่ ผมไม่ถนัดงานแบบนี้ถ้าให้วิ่งส่งของให้อันนั้นผมทำได้ดีเลยล่ะ”
“ฮ่าๆ เอวาโชคดีนะที่มีแฟนแบบนี้ช่วยกันทำมาหากินดี”
“ไม่ใช่ค่ะ ตุลย์เป็นเพื่อนของเอวาเอง” ฉันรีบปฏิเสธเพราะตุลย์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลย
“ครับ..” ตุลย์หลบสายตาของทุกคนจนกระทั้งลิฟต์เปิดออกวาริสเลยพาทุกคนเข้ามาดูตัวอย่างชุดที่จะต้องใช้ถ่ายแบบ เอวาจับดูผ้าที่เหมาะกับเด็กไม่ทำให้ระคายเคืองอีกทั้งวันใหม่ใส่ออกมาแล้วก็ดูน่ารักดุ๊กดิ๊กเหลือเกิน
เอวาเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดทำให้ตุลย์เผยรอยยิ้มออกมาจนเอวาต้องเอานิ้วจิ้มตาแก้เขิน เธอยังสวย สดใสจนตุลย์หวนคิดถึงวันที่ได้เห็นเธอผ่านโซเชียลครั้งแรก
“ยังน่ารัก หุ่นดีเหมือนเดิมเลยนะเอวา” วาริสเดินมาจับตัวเอวาหมุนรอบๆเพื่อเช็คความเรียบร้อย
“ขอบคุณค่ะ”
การลองชุดวันนี้ถือว่าไม่มีอะไรติดขัดนอกจากวันใหม่ที่หลับอยู่บนตักของตุลย์ ตุลย์เลยต้องอุ้มวันใหม่ที่หลับออกมาด้านนอกเพื่อให้เอวาได้คุยเรื่องสัญญากับคุณวาริสในห้อง
“อ้าวคุณวายุไหนบอกว่าวันนี้มีประชุมพรรคไงคะ”
ตุลย์หันไปมองนักการเมืองที่ชื่อวายุ คนนี้มีแต่ข่าวเรื่องผู้หญิง เสียงการสนทนาของทั้งคู่ทำให้วันใหม่ลุกขึ้นมาขยี้ตา ตุลย์เลยต้องดึงวันใหม่มานอนซบอกของตัวเองไว้
“เดี๋ยวผมเข้าไปคุยกับพี่สาวเองอันนี้ฝากให้นารีด้วยแล้วกัน”
- ผู้เขียน
