เสียงฝีเท้ากระแทกส้นเข้ามาในครัวตามด้วยสาวรับใช้อายุรุ่นราวคราวเดียวกับนาเดียตีหน้าบูดบึงเข้ามา เมื่อมองเห็นข้ารับใช้หน้าตาไม่คุ้นเคยแต่พอรู้ว่าใครยิ่งเพิ่มแรงโทสะ แต่ไม่กล้าพอจะพูดจาจำต้องกัดฟันกระแทกก้นลงบนเก้าอี้ไม้
“เป็นอะไรฮายิ หน้าบูดมาเชียว”ข้ารับใช้กลางคนเอ่ยถาม
“ไม่มีอะไรหรอกป้าเอน่า แค่หงุดหงิดนิดหน่อย”
“พี่เอน่าอย่าไปสนใจมันเลย ปกติมันก็อารมณ์บูดแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว เพราะในหัวมันเอาแต่หวังสูงเกินตัว”สาวรับใช้อีกคนอายุน่าจะราวสามสิบต้นๆ ตอกกลับ ทำเอาฮายิน่างอลงอีก
“อย่าไปว่ามันเลยนีเยาะห์ มีใครไม่หวังบ้างกับเรื่องแบบนี้ ใครก็อยากสบายทั้งนั้น พวกเรามันแก่กันแล้วเลยไม่ได้หวังอะไร”
“นั่นสิป้า พวกเราน่ะแก่ๆ กันแล้ว มีแต่สาวๆ ที่หวังกัน” นีเยาะห์บอกก่อนหันมาทางนาเดีย “แล้วเจ้าชื่ออะไรล่ะ”
นาเดียชี้นิ้วไปที่ตนเอง เห็นนีเยาะห์พยักหน้า “ฉันชื่อนาเดียเจ้าค่ะ”
ฮายิเบ้ปากย่นจมูกไม่พอ
