บทที่ 10
1131 คำ
“มาดาม...รดากับคุณรวิชขอบคุณมาดามมากเลยนะ ที่เตรียมทุกอย่างไว้ให้ต้นหยก”
คุณมนรดาปลาบปลื้มกับน้ำใจของเพื่อนรัก ที่ได้เตรียมสิ่งของล้ำค่าไว้ให้กับลูกสาวของเธอทุกอย่าง ซึ่งนับว่ามธุรินมีบุญวาสนามาก ที่แม่สามีรักและเอ็นดูเช่นนี้ ทำให้หมดปัญหาเรื่องแม่สามีกับลูกสะใภ้ได้โดยปริยาย
“มาดามครับ พวกเรามาตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่เห็นคุณราล์ฟเลย คุณราล์ฟยังไม่กลับอีกหรือครับ”
คุณรวิชเอ่ยถาม เพราะตอนนี้ล่วงเวลาเลิกงานมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว แต่เขาและภรรยาก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าของว่าที่ลูกเขยเลย
มาดามแคทลีนถึงกับโบกมือว่อน เมื่อได้ยินคำถามของคุณรวิช นางตีหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย ขณะนึกถึงพ่อลูกชายตัวดี
“โอ๊ย! อย่าไปถามหาเจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์เลยจ้ะ หากตะวันไม่ลาลับขอบฟ้า ตาราล์ฟของฉันไม่มีทางหาทางกลับบ้านเจอหรอก”
คำตอบที่แสนจะคลุมเครือของมาดามแคทลีน ทำให้มธุรินคิดไปไกล และนึกค่อนขอดว่าอีกฝ่ายคงเถลไถลไปเที่ยวตามผับตามบาร์อย่างแน่นอน ถึงกลับบ้านแต่หัววันไม่เป็น เหมือนพวกนกฮูกที่ต้องคอยหาทางกลับบ้านตอนค่ำๆ คืนๆ แทน
“เอ่อ...คุณราล์ฟไปเที่ยวทุกวันเลยหรือคะมาดาม”
มธุรินหลุดปากเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งห้วน ติดอาการไม่พอใจอย่างลืมตัว รู้สึกเกลียดว่าที่เจ้าบ่าวของตนเองจับใจ เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายคงหาความสุขสำราญหลังเลิกงาน ด้วยการไปเที่ยวผับบาร์ซึ่งไม่พ้นว่าต้องมีสาวสวยเซ็กซี่คอยคลอเคลียอยู่ไม่ห่างกาย
คำถามของมธุรินเรียกรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจได้จากมาดามแคทลีนมาก เมื่อเห็นท่าว่ามธุรินไม่ได้เป็นผู้หญิงที่อ่อนปวกเปียก คอยตกอยู่ในโอวาทของสามีแค่เพียงอย่างเดียว เพราะจะว่าไปแล้วนางอยากได้ลูกสะใภ้ที่อ่อนหวาน อ่อนโยน ทว่าในความอ่อนโยนนั้นเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยวมากพอที่จะปราบเจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์ได้ ซึ่งหญิงสาวอย่างมธุรินมีคุณสมบัติที่ว่าอย่างครบถ้วน เป็นที่ถูกใจนางอย่างยิ่ง
“หนูต้นหยกอย่าเพิ่งเข้าใจผิด ต่อว่าพี่เขาในทางที่ไม่ดีนะลูก”
มาดามแคทลีนเอ่ยห้ามความคิดของว่าที่ลูกสะใภ้ ก่อนจะเอ่ยพูดต่อ ให้มธุรินและเพื่อนรักทั้งสองคนได้โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง
“ที่มาดามบอกว่าราล์ฟกลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ นั้นก็เป็นเพราะว่าราล์ฟเขามักจะทำงานอยู่ที่โรงแรมจนมืดค่ำ จึงจะกลับบ้านได้ ส่วนตอนเช้าก็ออกไปตั้งแต่เช้ามืด ขนาดว่ามาดามตื่นเช้าแล้ว แต่ก็ยังตื่นไม่ทันได้ออกมาทักทายพูดคุยกับราล์ฟเลย รายนี้บ้างาน บ้าพลังมาก และเห็นบอกว่าช่วงนี้มีกรุ๊ปทัวร์และลูกค้าจองโรงแรมเต็มทุกห้อง ทั้งในโรมและใน
เวนิส เขาก็เลยบินไปดูแลความเรียบร้อยที่เวนิสตั้งแต่เมื่อวาน เห็นบอกว่าจะกลับวันนี้ตอนดึกๆ นะลูก”
“มาดามคะ แล้วคุณราล์ฟจะมาทันฤกษ์แต่งงานในวันพรุ่งนี้ไหมคะ”
คุณมนรดาเอ่ยถามด้วยความเป็นกังวล เกรงว่าเจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์กรุ๊ป จะอ้างเรื่องงานแล้วหนีพิธีแต่งงานที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้
“ทันสิรดา ยังไงก็ทัน เดี๋ยวพอเสร็จงานแล้ว ราล์ฟก็ขึ้นเครื่องบินกลับโรมเลย ส่วนสถานที่จัดงานแต่งงานก็จัดที่นี่แหละ เพราะฉันก็หมั้นและแต่งงานกับพ่อของราล์ฟที่นี่เหมือนกัน ค่ำๆ หน่อยทางร้านตัดชุดแต่งงานจะมาจัดดอกไม้ ตกแต่งบ้านหลังนี้ ให้สวยงามอบอวลไปด้วยดอกไอริสที่จะบานสะพรั่งเต็มคฤหาสน์เดริโก้ร์”
มาดามแคทลีนกระหยิ่มยิ้มย่อง ขณะย้ำเสียงหนักแน่นให้เพื่อนรักทั้งสอง ได้มั่นใจว่ายังไงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของนาง ก็จะต้องมาเข้าพิธีแต่งงานทันตามกำหนดการอย่างแน่นอน และเชื่อด้วยว่ายังไงๆ ราล์ฟก็ไม่มีทางเบี้ยวงานแต่งงานในครั้งนี้ เพราะนางนั้นได้วางไพ่ไม้เด็ดไม้ตายขู่เจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์กรุ๊ปไว้เรียบร้อยแล้ว
“เฮ้อ...ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยโล่งอกหน่อย”
คุณรวิชเป่าปากออกมาอย่างโล่งอก ซึ่งผู้เป็นภรรยาก็มีอาการโล่งอกโล่งใจไม่ต่างจากเขาเช่นเดียวกัน
“แหม...อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ จังเลย คฤหาสน์หลังนี้คงอบอวลไปด้วยดอกไอริสสีสวย กลิ่นหอมยวนใจ
มาดามเข้าใจเลือกดอกไม้นะคะ ดอกไอริสเป็นดอกไม้โปรดของต้นหยกเสียด้วย” คุณมนรดาแย้มยิ้มหวาน ทำตาเคลิ้มฝัน ราวกับเป็นคนแต่งงานเสียเอง
ในขณะที่บิดามารดาคลี่ยิ้มด้วยความปลาบปลื้มใจ แต่ผู้ที่เป็นลูกสาวกลับฝืนยิ้มให้มาดามแคทลีน ในใจนั้นอยากร้องไห้ออกมาดังๆ กับชีวิตของตนเองที่ไม่อาจลิขิตได้ เพราะนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอก็ต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เธอไม่ได้รัก และเขาก็ไม่ได้รักเธอเช่นเดียวกัน
“มาดามคะ ต้นหยกขออนุญาตไปพักผ่อนก่อนได้ไหมคะ เอาไว้ให้ทางร้านเอาชุดมาให้ลองแล้ว ต้นหยกค่อยลงมาข้างล่างอีกที”
มธุรินเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วเบา เริ่มรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาอย่างกะทันหัน เมื่อได้ฟังบุพการีและมาดามแคทลีนได้ปรึกษาหารือเรื่องงานแต่งงาน ที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้อย่างสนุกสนานมีความสุข แต่เธอไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นด้วยเลยสักนิด
“ก็ดีเหมือนกันลูก ต้นหยกไปพักผ่อนก่อนก็ได้ อาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว นอนหลับสักงีบใหญ่ๆ เดี๋ยวพอทางร้านนำชุดมาให้ลอง มาดามจะให้เด็กรับใช้ไปตามนะลูก”
มาดามแคทลีนสนับสนุนอย่างเห็นดีด้วย จากนั้นก็เรียกเด็กรับใช้ให้พามธุรินไปพักผ่อนในห้องของราล์ฟ ซึ่งนางได้สั่งให้ตกแต่งเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ใหม่ทั้งชุด เพื่อต้อนรับว่าที่ลูกสะใภ้คนสวย และก่อนที่มธุรินจะลุกเดินตามเด็กรับใช้ไป มาดามแคทลีนก็ไม่ลืมดึงร่างเล็กมาสวมกอดไว้ด้วยความรักระคนเอ็นดู พร้อมกับเอ่ยบอกมธุรินด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“มาดามดีใจนะที่จะได้หนูมาเป็นลูกสาว มาดามเชื่อว่าหนูจะทำให้ชีวิตที่เหลือของราล์ฟ เต็มไปด้วยสีสันและมีความสุขที่สุด”
- ผู้เขียน
