อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาฟาโร่ด์ก็ค่อยๆ พารถเบนซ์คืบคลานมาจอดทางด้านหลังของคฤหาสน์ พอรถจอดสนิทก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถ พร้อมกับปลุกผู้ที่เป็นนาย ซึ่งยังคงหลับสนิทอยู่
“นายครับ ถึงบ้านแล้วครับ”
ราล์ฟสะดุ้งตกใจตื่น เมื่อฟาโร่ด์ได้สะกิดตรงต้นแขน พร้อมกับเอ่ยเรียกเบาๆ พอตื่นเต็มตา ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างช้าๆ ตั้งสติให้มั่นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลงจากรถแล้วก้าวเท้ายาวๆ ตรงไปยังห้องนอนของตนเอง พอเดินไปถึงห้องนอน ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นห้องแต่งตัวของเจ้าสาว และเต็มไปด้วยบรรดาช่างแต่งหน้าทำผม รวมทั้งมารดาของตนเอง ก็ได้รับการต้อนรับอย่างไม่คาดถึงจากมธุริน เมื่ออีกฝ่ายได้กล่าวหาว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวกลัวฝน ซึ่งเป็นคำเยาะหยันที่ทำเอาเขาโกธรเคืองอยู่ไม่น้อยที่ยายตัวตุ่นบังอาจสบประมาทเขาเช่นนี้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะมาดาม คุณราล์ฟคงเป็น เจ้าบ่าวกลัวฝน นะคะ ถึงไม่ยอมโผล่หน้ามาให้เห็นสักที”
“เธอว่าใครเป็
