บทที่ 17

1198 คำ

และก่อนที่บรรดาหนุ่มๆ จะได้ต่อล้อต่อเถียงกันต่อ เด็กรับใช้ในบ้านก็ได้เดินออกมาบอกว่ามาดามให้เข้าไปข้างในคฤหาสน์ เพราะถึงฤกษ์สวมแหวนหมั้นแล้ว ราล์ฟดีใจที่เด็กรับใช้เข้ามาบอก ราวกับเป็นกรรมการเคาะระฆังหมดยก เพราะเขาชักจะไม่อยากคุยกับเพื่อนๆ ทั้งสามคนแล้ว ด้วยแต่ละคนนั้นมักจะหลุดปากเยาะเย้ยเขาในเรื่องการแต่งงานอยู่ตลอดเวลา “เข้าไปข้างในกันเถอะ ป่านนี้ผู้ใหญ่รอพวกเรานานแล้ว” ราล์ฟเอ่ยบอกมธุริน พร้อมกับโอบแขนไปรอบเอวบางด้วยกริยาอ่อนโยน ขณะประคองให้เจ้าสาวได้เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานหมั้นและรดน้ำสังข์ “ราล์ฟ!” ริชาร์ดตะโกนเรียกเพื่อนรัก เมื่ออีกฝ่ายได้หันหลังกำลังจะก้าวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ “มีอะไรอีก พ่อริชาร์ดสุดหล่อ” ราล์ฟหันมาถลึงตามองคนเรียก พร้อมกับเอ่ยแขวะไปในตัว ริชาร์ดไม่ตอบคำถามของเจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์กรุ๊ป แต่ได้พยักพเยิดให้เอริคเป็นคนพูดแทน “จำได้หรือเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม