“ชอบเค้กที่ต้นหยกทำให้ไหมคะ”
มธุรินถามยิ้มๆ ขณะมองเค้กที่อยู่ตรงหน้าสามี แต่พอสามีไม่ตอบและทำท่าจะตักเค้กกิน ก็รีบจับมือใหญ่ไว้แน่น แล้วย้ำถามเสียงเข้ม อย่างต้องการคำตอบให้ตนเองได้ชื่นใจ
“คุณราล์ฟคะ ถ้าไม่ตอบ ต้นหยกไม่ให้กินเค้กชิ้นนี้นะคะ”
‘เอาแล้วเรา เจอยายตัวตุ่นแกล้งยั่วอีกแล้วเรา’
ราล์ฟถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะนึกคิดอยู่ในใจ เขาหันไปยิ้มเจื่อนๆ ให้พ่อตาแม่ยายและมารดาของตน ซึ่งพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างถูกอกถูกใจ จากนั้นก็หันมามองใบหน้างามลออชวนพิศ ซึ่งทำให้เขาหลงใหลเข้าไปทุกขณะ ก่อนจะหลุดปากเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบาแทบจะไม่พ้นลำคอ
“ชอบครับ”
“อะไรนะคะคุณราล์ฟ ต้นหยกไม่ได้ยินค่ะ อีกทีได้ไหมคะ” มธุรินแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ในใจนั้นหัวเราะร่วนที่แกล้งเจ้าพ่อแห่งเดริโก้ร์กรุ๊ปได้
“ต้นหยก...”
ราล์ฟเรียกภรรยาเสียงทุ้มลึก พลางแสร้งตีหน้าบึ้ง เพื่อกลบกลืนความเขินอายของตนเอง จ
