“คนมาเที่ยวเยอะพอๆ กับที่น้ำพุเพรวีเลยนะคะ”
มธุรินกวาดสายตามองรอบๆ โคลอสเซียม ซึ่งแม้จะไม่ได้คงสภาพเดิมเหมือนในอดีตกาล แต่ทว่าสนามกีฬากลางแจ้งแห่งนี้ ก็ยังคงความยิ่งใหญ่จนหญิงสาวสัมผัสได้
ราล์ฟประคองให้ภรรยาได้ก้าวขึ้นบันไดเตี้ยๆ เพื่อเข้าไปชมและสัมผัสความงดงาม ความยิ่งใหญ่ของโคลอสเซียม ซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกของชาวโรมันโบราณ ก่อนจะเอ่ยถามภรรยา เมื่อได้หันไปมองรอบๆ สนามกีฬา ซึ่งมีการออกแบบอย่างชาญฉลาดให้เป็นรูปวงรี
“มันดูยิ่งใหญ่ น่าเกรงขามมากนะครับ ต้นหยกว่าไหม”
“ใช่ค่ะคุณราล์ฟ มันยิ่งใหญ่ น่าเกรงขาม ขณะเดียวกันก็รู้สึกน่ากลัว ขนหัวลุกพองจนบอกไม่ถูกค่ะ”
มธุรินสนับสนุนความเห็นของสามี พร้อมกับเผยความรู้สึกของตัวเองออกมาด้วย เธอรู้สึกเช่นดังที่บอกสามีไปขณะได้เอื้อมมือไปสัมผัสกับหินทราย ที่ถูกนำมาก่อร่างสร้างเป็นสนามกีฬาอันยิ่งใหญ่ของชาวโรมันโบราณ
“อืม...ต้นหยกรู้สึกไม่ต่างจา
