หลังจากรายงาน จางเคอรายงานเขาก็ก้มหน้าลง รอคำตอบจากอีกฝ่ายเงียบ ๆ
“ข้าจะไปหานางเอง”
พริบตาหลีเซียวหยวนก็หายไป ชั่วอึกใจชายหนุ่มก็มาปรากฏกายข้างหวังเว่ยซิน หญิงสาวกำลังนั่งเอนกายดูดวงตาบนท้องฟ้า นางไม่หันมามองผู้ที่มา..เพราะคาดเดาเอาไว้หลายส่วน..คนที่ส่งคนมาคุ้มครองย่อมหนีไม่พ้นหลีเซียวหยวน แต่เหตุใดยังไม่กระจ่างใจเท่าไรนักจึงเอ่ยถาม
“ท่านมีเหตุใดอันใด ต้องคุ้มครองข้า”
“ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถชิงตำแหน่งเจ้ายุทธภพมาอย่างราบรื่น”
เกี่ยวข้องกับตำแหน่งเจ้ายุทธภพ
“ท่านไม่มีคนของท่านหรือ เอ่อ...คนที่ทางการแอบสนับสนุน”
เรื่องนี้...หลีเซียวหยวนไม่สะดวกใจที่จะกล่าว นับว่าเป็นความลับ หากเรื่องที่ราชสำนักสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยว เปิดเผยออกไป จะเป็นผลร้ายที่ไม่สามารถประเมินได้
คิ้วเรียวหงส์ของหวังเว่ยซินขมวดเข้า นางรู้สึกขุนเคืองที่หลีเซียวหยวนระมัดระวังแม้กระทั่งกับตัวเอง
แม้ว่านางจะเข้าใจ
