อาจเป็นเพราะจัดการเรื่องอาจารย์ของน้องชายเรียบร้อยแล้ว คืนนี้หวังเว่ยซินจึงออกแบบโรงเตี้ยมเสร็จเตรียมไปให้ผู้รับเหมาได้แล้ว
รุ่งอรุณท้องฟ้าเริ่มมีแสงแดดเป็นประกาย
จากฉือมายืนอยู่หน้าประตูแล้วเคาะพลางกล่าว
“ข้าจางฉือขอรับ” สักพักประตูก็เปิดออกปรากฏเป็นเด็กสาววัยเยาว์ผู้หนึ่ง นางเห็นจางฉือถืออุปกรณ์การเรียนมาด้วยก็เข้าไปช่วยถือ พลางพูดขึ้น
“ท่านอาจารย์จาง...เชิญท่านเข้ามาข้างในเจ้าค่ะ” จากนั้นนางก็เอ่ยต่อพลางเดินนำทาง
“ตอนนี้ท่านแม่กับน้องชายกำลังจัดเตรียมห้องเรียนเจ้าค่ะ ...เชิญท่านตามข้ามา”
เมื่อเดินไปถึงเรือนเล็กโจวชุนก็ตระโกนเรียก
“ท่านแม่ อาจารย์จางฉือมาแล้วเจ้าค่ะ”
สิ้นเสียง สตรีวัยกลางคนกับเด็กชายผู้หนึ่งก็เร่งฝีเท้าออกมาอย่างไม่ระวังกริยากัน เดิมชายหนุ่มค่อนข้างกังวลด้วยหวังเว่ยซินค่อนข้างเย็นชาเข้าถึงยาก เขาคิดว่าคนในครอบครัวก็ล้วนอาจจะไม่แตกต่างกัน
ทว่าหลังจากได้เจอ
