มือถือเธออยู่ในห้องฉัน

1830 คำ

ศรัณย์มองบรั่นดีที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาไม่ชอบใจ น้ำจัณฑ์ที่ชอบทำให้คนกลายเป็นสัตว์เดรัจฉาน เขาไม่เคยเข้าใจ ว่าใครต่อใครทำไมถึงชอบดื่มมัน ดื่มลงไปแล้วควบคุมสติตัวเองไม่ได้ หลายต่อหลายเหตุผลที่ยกมาอ้างไม่หวาดไม่ไหว แต่ทว่า คนกลับไม่คิดจะเก็บมันมาใส่ใจ เพียงดื่มเพื่อหวังสนุกไปก็เท่านั้นเอง "เอาน้ำเปล่าไหมคะ" คนที่เปลี่ยนไปถามไถ่ เขาเห็นยัยตัวดีกระดกเหล้าอย่างกับน้ำเปล่าก็ว่าได้ แต่เธอกลับนั่งตัวตรงทรงตัวดีอย่างเดิม โดยไม่มีอาการผิดปกติแต่อย่างใด "ฉันไม่ใช่นักดื่มอย่างใคร มือฉันมีไว้จับปากกา ไม่ใช่เอาแต่คว้าแก้วเหล้า!" อดไม่ได้ที่จะว่าเข้าให้ ทำไมจะดูไม่ออก ว่าเธอน่ะโชว์พาวใส่ ทั้งๆ ที่การดื่มเหล้า สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจ! "อ้อหรอคะ ขอโทษนะคะ ลืมไปว่ากำลังคุยอยู่กับอาจารย์" เธอยิ้มหวาน ทั้งๆ ที่วาจาบ่งบอกว่าประชดประชัน เขาเห็นเธอเบนสายตาไปหาใครต่อใคร และบางสิ่งบางอย่างก็ไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม