เธอท้าทายอย่างไม่อาย ร่างสมส่วนหยัดกายลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้วร่างขาวสะอาดที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมา ก็ปรากฎแก่สายตา
ศรัณย์เบือนหน้าหนีทันที ไม่อยากมองคนที่ไม่มีแม้กระทั่งยางอาย เธอล้อนจ้อนต่อหน้าเขาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร นึกอยากจับคนที่แก้ผ้ามาตีให้ก้นลายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"ทำทีเป็นไม่อยากมอง ทีเมื่อกี้ใครกันที่ร้องเสียงหลง"
อีกคนยิ้มพอใจ ในขณะที่อีกคนแทบจะแยกเขี้ยวแหลกหัวเธอซะให้ได้
ศรัณย์ก้มเก็บผ้าขนหนูมาพันกาย และไม่วาย ที่จะเก็บอีกผืนมาห่อให้อีกคนเช่นเดียวกัน เธอยืนนิ่งมองอยู่แบบนั้น และออกจะยิ้มพอใจด้วยซ้ำไป
"ว่าที่สามีน่ารักขนาดนี้ แล้วจะให้หนีไปไหนได้ล่ะคะ"
เขานิ่งงันไม่ว่าอะไร และโคตรขัดใจ ที่การห่อกายให้อีกคนมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะขยับแรงก็ไม่ได้ กลัวเหลือเกินว่ามือไม้จะไปชนกับอะไรต่อมิอะไร ในขณะที่เจ้าตัวก็ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรให้ตัวเองเลย มันก็เลยต้องลำบากเข
