มือนิ่มของอาจารย์คว้าหมับที่แขนของอีกคนเอาไว้ พอมั่นใจว่าอีกคนนิ่งอยู่กับที่ คนที่คิดการใหญ่ก็ทรุดกายลงต่ำ จากนั้นจึงใช้แขนกอดรัดร่างอีกคนเอาไว้ ก่อนจะช้อนขึ้นมาพาดบ่าในทันที
"พี่หนึ่ง!"
คนถูกกระทำร้องโวยวาย เขาจะมาอุ้มเธอพาดบ่าห้อยหัวแบบนี้ไม่ได้!
"ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
"ไม่ปล่อย เรามีเรื่องต้องคุยกัน ยาว!"
แล้วเขาก็เลิกสนใจเสียงโวยวาย คิดเอาเถอะ ชีวิตนี้ เขาเคยทำเรื่องบ้าๆแบบตอนนี้ซะเมื่อไหร่ ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาวิ่งตามใคร ไม่เคยคิดว่าจะมาเสียการควบคุมเพราะใครง่ายๆ และยัยตัวดีก็เป็นคนแรก เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้เขาหัวร้อนได้ คิดแล้วก็เคืองไม่หาย ทำไมเขาต้องมารู้สึกแบบนี้กับเด็กที่เอาแต่ใจ!
ศรัณย์ดันร่างเล็กๆ เข้าไปในตัวรถด้วยความยากลำบาก ไม่ใช่ว่าลำบากกาย ที่ผู้ชายอย่างเขาจะทนแรงต่อต้านจากเธอไม่ได้ แต่ที่ลำบาก เพราะเธอดิ้นบ่อยไป จนมือของเขาต้องชนกับอะไรต่อมิอะไร ไหนจะปลายจมูกที่
