คนที่หายไปนาน กลับขึ้นมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง กวิตาไม่พูดสิ่งใด นอกจากการก้มสนใจโทรศัพท์มือถือเพียงอย่างเดียว หลายครั้งที่คนเป็นอาจารย์เห็นเธออมยิ้มให้เครื่องสื่อสาร ซึ่งเขาไม่รู้เลย ว่าสิ่งที่เธอกำลังสนใจนั้นคืออะไร
"คนนี้พี่ชายเราเอง เป็นลูกป้า ชื่อว่าพี่ตี๋!"
สิ่งที่ศิริลักษณ์พูดขึ้นใหม่ ทำให้ศรัณย์หันมองที่กระจกใสอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาเห็นยัยสองก้มๆ มองๆที่สมาร์ทโฟนของเพื่อน และชี้บางสิ่งบางอย่าง ซึ่งน่าจะสัมพันธ์กับสิ่งที่เธอพึ่งพูดออกมา
"แอดเฟรนมาเมื่อครู่นี่เอง"
"รับสิ พี่เราเอง หล่อมาก!"
ศิริลักษณ์ลากเสียงยาว ก่อนจะเงยหน้าสบตากับคนเป็นพี่ชาย ที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงใส่
ไม่มีคำว่าสงสาร ไม่มีคำว่าเห็นใจ เธอจะทำให้พี่ชายเห็นคุณค่าในตัวของเพื่อนเธอให้จงได้!
"มานั่งข้างหน้าเดี๋ยวนี้เลยยัยสอง พี่ไม่ใช่คนขับรถของใคร"
"ได้ค่ะ!"
ศิริลักษณ์รับคำอย่างว่าง่าย และรู้อยู่แก่ใจ ที่พี่ชา
