เพราะทนต่อคำรบเร้าของบุตรีไม่ไหว เจ้าเมืองจี้เฉินจึงได้ขอร้องให้เยี่ยหยวนซีเชิญให้เยี่ยเทียนหมิงไปร่วมงานฉลองในครั้งนี้ด้วย
เยี่ยหยวนซีได้เจรจาว่าจะเดินทางในยามอู่ (11.00-12.59น.) เพราะสินค้าที่จะนำกลับไปยังต้าถงในครั้งนี้เป็นผลไม้ หากเดินทางล่าช้าอาจจะทำให้เกิดความเสียหายได้
ลู่จ้าวเหมินจึงต้องยอมรับการตัดสินใจของเขา แต่แลกกับการที่เยี่ยเทียนหมิงต้องออกมารับชมการบรรเลงกู่เจิงของลู่เยว่เอ๋อร์ เขาจึงต้องตกลงตามนั้นและเป็นคนไปเจรจากับหลี่ลี่อิงด้วยตัวเอง
“ท่านเจ้าเมืองอยากให้เจ้าไปร่วมงานเลี้ยงด้วย ข้าไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เราออกเดินทางได้เร็วที่สุด”
“คุณหนูลู่คงรบเร้าบิดาของนางแน่” ดรุณีน้อยบ่นด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด ยังไม่ลืมสิ่งที่ตนเองยังขุ่นเคืองใจต่อเยี่ยหยวนซี
“เจ้ารีบเก็บข้าวของตามข้ามาจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นเราก็คงจะออกเดินทางล่าช้า รีบร่วมงานฉลองดื่มกินใ
