“ครับ” เมฆารับคำ เขาสำรวจผู้หญิงสาวตรงหน้าอย่างละเอียดซ้ำอีกครั้ง ‘สวย’ คำจำกัดความนี้ยังน้อยไปสำหรับหวานตา ขนาดเธออยู่ในชุดธรรมดากางเกงวอร์มเสื้อยืดคอย้วยๆ แขนยาวโทรมๆ รัศมีความสวยที่ซ่อนอยู่ยังเปล่งปลั่งเตะนัยน์ตา ผมยาวดำขลับมัดไว้หลวมๆ หลังท้ายทอยเป็นพวงผมที่สวยชวนมองและเขาเผลอมองตั้งแต่เธอยังไม่หันหน้ามา ดวงตากลมโตแจ่มจรัส แววตาเฉลียวฉลาดทันเล่ห์คนอื่นมากกว่าหวานใจหลายเท่า เรียวคิ้วโก่งดังคันศร ปลายยาวเลยหางตาไปเยอะ เป็นคิ้วเข้มๆ ที่สวยจนไม่ต้องแต่งเติม เป็นความงามตามธรรมชาติโดยไม่ต้องปั้นแต่ง ริมฝีปากอิ่มได้รูปสีสด แม้เรียวปากจะเม้มแน่นเหมือนกำลังมีเรื่องขบคิด แต่เขาก็ยังมองเห็นความสวยสดของเธออยู่ดี...เมฆาถอนลมหายใจยาวๆ เธอคงไม่กลายเป็นเหยื่อง่ายๆ และดูแล้วคงไม่หลงคารมคนๆ นั้นอีกแน่ๆ เขาแน่ใจ...
“แกๆ เอาไงดีเจอตัวเป็นๆ เลย” สกาวกระซิบถาม เธอทำหน้าตาปั้นยาก
“ผมเมฆา ยินดีที่ได้รู้จักน
