วาสินีตัวแข็งทื่อสัมผัสถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขาที่เข้าปะทะแก้มของเธอ หัวใจเต้นรัวก่อนจะสะดุ้งไหวจนลมหายใจสะดุดกับปลายจมูกที่กดลงบนแก้มนุ่มของตัวเอง หน้าเห่อร้อนวาบจนขนลุกเกรียว หญิงสาวลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีอย่างแตกตื่น ก่อนจะนิ่งงันเมื่อสบสายตาสีฟ้าสวยของเขาที่เจือรอยร้าวราน
“คุณโอลิเวอร์...”
เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว หัวใจคล้ายถูกโจมตีด้วยแววตาตัดพ้อของอีกฝ่ายจนสั่นคลอน และยิ่งสะเทือนไหวกว่าเดิมเมื่อได้ยินเขาพูดอีกว่า
“ใช่สิคุณไม่ได้ชอบผู้ชายนี่ ยิ่งผมแล้วคุณคงทั้งรังเกียจขยะแขยง คุณไม่เคยรักผม ไม่เคยรัก ไม่คิดจะรัก และไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ใช่ไหมสิตา”
เขาเอ่ยเสียงขื่นมองเธอด้วยแววตาเจ็บช้ำ คลายอ้อมแขนที่กอดรัดออกก่อนจะพลิกตัวถอยห่างหันหลังให้ แล้วนอนนิ่งเงียบไปแบบนั้น
วาสินีหยัดกายลุกขึ้นนั่ง แม้จะหายอึดอัดจากวงแขนที่รัดรอบกาย แต่กลับวูบโหวงในใจเมื่ออ้อมแขนแกร่งได้พาความอบอุ่นไปจากกา
