เสียงปืนที่ดังมาจากข้างหลังใกล้ตัวมากเสียจนทำให้อรรัมภาสะดุ้งตกใจจนสะดุดขาตัวเองลงไปนั่งกับพื้น บอสตันหันมามองด้วยความตกใจก่อนจะรีบเข้ามาจับเธอไว้ หากแต่เธอโบกมือให้แล้วรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงแขนเขาให้วิ่งไปด้านหน้า
"มิ้มไม่เป็นไรค่ะ"
บอสตันพาอรรัมภามาหลบอยู่ที่พุ่มไม้ใต้ต้นไม้ใหญ่โดยที่ตัวเองหลบอยู่ฝั่งซ้าย ขณะที่คนตัวเล็กหลบอยู่ฝั่งขวา
ปัง !
“เฮ้ย อยู่ไหนวะ !" กระสุนปืนถูกยิงผ่านหน้าบอสตันไปยังต้นไม้ที่อยู่ต้นถัดไป อรรัมภาหันมามองอย่างตกใจแต่เขากลับยิ้มและส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นอะไร แล้วทำมือชี้ไปที่ชายชุดดำถือปืนที่กำลังเดินมาทางเขา อรรัมภามองตามก่อนจะกระชับปืนในมือแน่นแล้วค่อย ๆ ยืดตัวขึ้นช้า ๆ เมื่อได้ระยะที่พอดีแล้วจึงหันไปพยักหน้าให้อีกฝ่าย
บอสตันหันไปมองคนที่กำลังถือปืนเดินมาทางพวกเขาแล้วชูมือขึ้นนับถอยหลัง
สาม สอง หนึ่ง
ปัง !
กระสุนจากปืนของอรรัมภาเจาะเข้าที่หัวของชายคน
