“แล้วไง ๆ” เจนธรรมขยับเข้าไปใกล้ ๆ กับคนเป็นเพื่อน
“แต่เสียดาย” บารเมษฐ์เหลือบตามองเพื่อนแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก
“เสียดายอะไร”
“ถูกแกฟัดจนเละไปหมดแล้ว ฉันขอบาย” คนพูดยักไหล่แล้วรินเหล้าใส่แก้วตนเองต่อ
“อะไรกัน ปกติก็แบ่งกันบ่อยไม่ใช่เหรอ ทำไมคราวนี้เกิดงกขึ้นมาล่ะ” เจนธรรมโวยวายใส่เพื่อนอย่างไม่พอใจ
“ไม่ได้งก แต่คุณจิลไม่ใช่แบบที่ฉันชอบ เลิกพูดเถอะโน่นสองสาวเดินมานั่นแล้ว” บารเมษฐ์ตัดบทเมื่อสองสาว ถือจานอาหารทะเลที่ย่างสุกแล้วมาวางลงบนโต๊ะ
“กุ้งย่างหอม ๆ ตัวใหญ่ ๆ มีปลาหมึกไข่ด้วยนะคะ” จิลาวัลย์บอกสองหนุ่ม ด้วยรอยยิ้มหวานหยดตามฉบับของเธอ ผิดกับนีนนาราซึ่งทำหน้าเฉย ๆ มีฝืนยิ้มบาง ๆ ออกมาบ้าง
“เดี๋ยวจิลแกะกุ้งให้คุณเจนธรรมนะคะ”
“ดีเลยครับคนสวย คุณรู้ใจผมที่สุดเลยรู้ไหม” เจนธรรมจูบแก้มของคนด้
