10
หนีไม่พ้นจริง ๆ
นีนนาราตื่นเช้ามาพบว่า เธอกำลังนอนหลับอยู่ในห้องสุดหรูของโรงแรม ลำตัวเธอหนักเพราะมีท่อนแขนของเขาวางพาดอยู่ หญิงสาวรู้สึกหนักอึ้งตรงเปลือกตา แทบไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมาเลย ค่อย ๆ พลิกตัวมานอนหงาย ยกท่อนแขนหนาหนักของเขา ออกจากกลางลำตัวของเธอ
“อ๊ะ” เขาลืมตาขึ้นมาแล้วกอดรวบเธอเอาไว้จนแน่น
“ตื่นแล้วเหรอนีน เป็นไงหลับสบายดีไหม ฉันหลับสบายมากเลยล่ะ” บารเมษฐ์หอมแก้มของเธอเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนหน้าลงไปจูบที่หัวไหล่ คลึงปลายนิ้วหยอกเย้าไปมาตรงเนินอกอวบอิ่ม
“พอเถอะคุณบารเมษฐ์ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคะ ฉันต้องกลับบ้าน” นึกถึงบ้านขึ้นมานีนนาราก็ตกใจเป็นอย่างมาก ถ้าเธอกลับผิดเวลา แม่กับยายของเธอต้องซักไซ้เอาแน่
“ตื่นมาก็จะกลับบ้านเลยนะนีน ไหนนาฬิกาอยู่ไหน อ้อ แปดโมงกว่าแล้ว” บารเมษฐ์เอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาข้อมือตรงหัวเตียงแล้วบอกเวลาหญิงสาว
“แปดโมงกว่าแล้ว !” หญิงสาวลุกพรวดขึ้นจากเตียง
