บท20ความใกล้ชิด

1710 คำ

ทิชาลูบลำแขนกำยำของพ่อเลี้ยงหนุ่มแผ่วเบาเพื่อให้เขาลดอารมณ์กรุ่นโกรธลง หลังเห็นร่างสูงจะกระโดดลงไปจัดการเด็กเก็บเงินในน้ำ “ปล่อยเด็กเขาไปเถอะค่ะ” “แม่งเอ๊ย! โคตรหัวเสียเลยไอ้เด็กเวรพวกนี้” “ทิชาอยากไปปล่อยโคมลอยแล้ว” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวคนตรงหน้าจะไปมีเรื่องกับเด็กตัวเล็กๆ ชายหนุ่มพยักหน้าไปเล็กน้อยก่อนจะรีบพาเธอไปยังจุดปล่อยโคมลอยอีกฝั่งของงาน ยื่นเงินเพื่อซื้อโคมลอยมาถือไว้ หาที่ว่างในบริเวณสำหรับปล่อยมันขึ้นไปบนท้องฟ้า “เราปล่อยโคมลอยทำไมเหรอคะ” “เขาเชื่อว่าจะเป็นการปล่อยเคราะห์กรรมหรือสิ่งที่ไม่ดีให้ลอยออกไป” แม้จะเป็นความเชื่อที่ใครหลายๆ คนมองว่างมงายแต่ทิชากลับชื่นชอบกิจกรรมและประเพณีแบบนี้ แค่เราเชื่อและศรัทธามันก็เพียงพอแล้ว ดวงตาคู่สวยปิดลงเพื่อรวบรวมสมาธิสำหรับอธิษฐานและขอพร ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยโคมลอยในมือให้ขึ้นสู่ท้องฟ้าไปพร้อมๆ กับพ่อเลี้ยงหนุ่ม นำทัพจ้องมองค

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม