ทุกคนที่ได้ยินหนูแยมพูดออกมาก็แอบอดขำกันไม่ได้กับความใสซื่อของเด็กน้อย ก่อนจะมองชาลิตและลลิสาว่าจะทำยังไงต่อ
“นี่ลุงใหญ่เขาทำเสียงแบบนั้นจริงๆเหรอลูก” ภาสวรถามลูกสาวไปแบบแกล้งๆพี่ชาย
“จริงค่ะคุณพ่อ ลุงใหญ่พูดอกมาแบบนั้นจริงๆค่ะ แถมลุงใหญ่ยังไม่ยอมให้น้าน้ำผึ้งออกมาทานข้าวเย็นกับหนูแยมแล้วก็คุณแม่ด้วย เมื่อวานหนูแยมเลยต้องเหงาเลย” หนูแยมพูดบ่นออกไปตามประสาเด็กอย่างนั้น แต่ก็ล้วนเป็นความจริงที่ชาลิตและลลิสาไม่ได้ออกมาจากห้องเลย
“หึๆ ลุงใหญ่กับน้าน้ำผึ้งของหนูแยมคงจะมีธุระสำคัญน่ะลูก ถึงออกมาจากห้องไม่ได้ เดี๋ยวไว้ปู่จะต่อว่าลุงใหญ่ให้หนูเองนะลูก ” อนุวัตรที่กำลังทำหน้านิ่งๆพูดบอกไปแบบนั้น แต่เขากลับอดกลั้นความขบขันอยู่ในใจ ก่อนจะมองลูกชายจับมือของลลิสาแล้วก็อดหมั่นไว้ไม่ได้ นี่มันต่อหน้าต่อตาของเขาเลยนะ ดูมันทำเถอะ
“อ่อ ขอโทษแทนหนูแยมด้วยนะคะ แกก็พูดอะไรไปเรื่อยแหละค่ะ อย่าใส่ใจเลยนะคะคุ
