พอออกมาจากห้องทำงานของชาลิตแล้ว ลลิสาก็เดินเอาซองเอกสารไปให้เขาพร้อมกับแสดงท่าทางหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นหน้าเขาเงยหน้ามายิ้มให้เธอแบบนั้นก็อยากจะเข้าไปดึงหูเขาแล้วถามให้มันเคลียร์ๆไปเลย
“ไปนานเชียวนะคุณ” ชาลิตถามเธอออกไปแล้วยิ้มไป เพราะเขารอเธอนานแล้ว จึงต้องให้ชบาเข้าไปตามออกมา
“ก็คุณเอาไว้อีกที่ แล้วบอกให้ฉันไปเอาอีกที่นิ มันจะไปเจอได้ยังไงเล่า อ่ะนี่เอกสารของคุณ งั้นก็คุยงานไปละกัน เดี๋ยวฉันจะไปทำขนมมาให้พวกคุณทาน ไปกันเถอะชบา” ลลิสาพูดบอกไปแล้วก็เดินหนีเขาไปทางห้องครัวทันที จนชาลิตที่ยิ้มอยู่ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะปกติลลิสาก็จะเข้าไปทำนั่นทำนี่ที่ครัวอยู่แล้ว
“คุณนายนี่น่ารักนะครับนายหัว เป็นแม่บ้านแม่เรือนใช้ได้เลย นายหัวนี่โชคดีจริงๆ ” ผู้รับเหมาพูดไปแล้วยิ้มแซวๆชาลิตอย่างอิจฉา ที่ได้ภรรยาสวยและเข้าครัวเก่งแบบนี้
“หึๆ ผมก็ว่างั้นแหละ” ชาลิตพูดไปแล้วก็มองตามลลิสาด้วยสายตาหว
