“ปล่อยให้คุณไปเร่ขายตัวให้คนอื่นอีกน่ะเหรอ ไม่มีวัน จำไว้นะดอกแก้ว คุณต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป” ซานตานร้ายในกายกำลังตื่นตัว เขาขี้หวง แพ้ไม่เป็น และไม่เคยต้องสูญเสียอะไรให้ใคร พวงดอกแก้วเป็นของเขา ของเขาคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่ามาคิดที่จะเอาเธอไปจากเขา เขาหวงเพราะเธอเป็นของของเขา
ฐานทัพโหย่งตัวขึ้น จับแขนสองข้างของหญิงสาวกางออกแล้วกดข้อมือเล็กแนบไปกับที่นอน ร่างใหญ่คร่อมอยู่เหนือร่างบาง สองสายตาประสานกันนิ่ง คนหนึ่งแววตาบอกถึงความเจ็บปวดสิ้นหวัง แววตาอีกคนลุกโชนด้วยไฟปรารถนาและคาดหวังครอบครองเธอไว้ทั้งชีวิต
“คุณเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ดอกแก้ว”
“อ๊าย! ฮึกๆ” ฐานทัพกระชั้นกายเข้าหาหนักหน่วงรุนแรงทันทีที่พูดจบ พวงดอกแก้วหวีดร้อง แล้วสะอื้นไห้ออกมา หน้าตาดุดันของเขาทำให้เธอกลัว สายตาคมดุจ้องมองเธออย่างคาดโทษ เขาโจนจ้วงจนร่างเธอเขยื้อนไถลไปตามแรงสาดส่งที่ไม่ปรานี นี่คือการลงโทษจากเ
