เขายอมรับว่ารู้สึกดีมากๆในช่วงเวลานี้ หากแต่ยามเมื่อนิ้วเรียวเล็กปัดป่ายสัมผัสถูกผิวเนื้อ เขารู้สึกราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อตไปเสียทุกครั้ง การเก็บกักอารมณ์ที่กำลังก่อตัวอยู่ภายในช่างทรมานนัก ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอดต้องทน ทั้งๆที่เขามีสิทธิ์ในร่างกายนี้เต็มเปี่ยม
พวงดอกแก้วกระถดกายลงต่ำ เพื่อจะขัดถูหน้าท้องแกร่งให้คนชอบสั่ง แต่ร่างเล็กกลับต้องสะดุ้งโหยง เมื่อพบว่าบางอย่างที่เธอลืมคิดไปว่ามันมีอยู่กลางกายเขาสัมผัสกับสะโพกเต่งตึงของตน ดวงตาตื่นเงยขึ้นสานสบสายตากับคนที่มองเธออยู่แล้ว ใบหน้านิ่งๆเรียบเฉยของ ทำเพียงแค่เลิกคิ้วสูง พวงดอกแก้วอ่านคำพูดจากสีหน้าเขาแล้วคิดเองได้ว่าหากเขาพูดออกมา เขาต้องพูดว่า แล้วไง
ใบหน้าอีหลักอีเหลื่อ กับท่าทางเก้กังไม่รู้จะวางมือตรงไหน จะขยับลงก็ไม่กล้า จะขยับขึ้นก็กระไรอยู่ หญิงสาวจึงได้รับความมีน้ำใจอันน้อยนิดจากชายหนุ่ม ผู้ซึ่งเธอนั่งทับอยู
